Pokoje hotelowe były już rozdzielone. Rydel, Van i Lau w jednym, Rocky i Ell w drugim, a Ross i Rik w trzecim. Ross musiał się stawić na planie o 9:00 rano więc trzeba było się wyspać. Rydel i Lau nie mogły zasnąć przez chrapanie Van.
- Lau? - zagadnęła blondynka.
- Tak?
- Co się dzieje z tobą i Ross'em?
- Nic, a co ma się dziać..
- Coś się psuje prawda?
- Nie! Wszystko jest dobrze..
- Sama nie wierzysz w to co mówisz.
- Spójrz na siebie i Ell'a! Biedak od kilku dni chodzi podminowany. A kochana Delluś nie ma czasu nawet się do niego uśmiechnąć.
- EJ! To nie tak.. Ja się do niego usmiecham, to on siedzi jak naburmuszony dwulatek. A w ogóle to nie odwracaj kota ogonem!
- Nie mam ochoty dziś gadac na takie tematy... Dobranoc. - i na tym rozmowa przyjaciółek się skończyła.
Nazajutrz wszyscy spotkali się w hotelowej restauracji. Dziewczyny postanowiły pójść na zakupy, Rik i Rocky chcieli pograć w kręgle. A Ell dostał bojowe zadanie od Delly : Pilnowanie Ross'a.
Ell i Ross właśnie dotarli na miejsce. Gdy Blondasek z przyjacielem weszli na salę rozległy się oklaski.
- Oj nie... Przestańcie.. - zaczął Ell. - Tak, tak to ja... Ellington, perkusista R5, ale spokoj...
- ROSS! ROSS! WIWAT ROSS! - zaczął krzyczeć tłum. Blondyn tylko się uśmiechał.
- EJ! - wrzasnął Ell. - To ci dopiero chamstwo!
- Witaj Ross! - wiwaty ucichły, a na przeciw chłopaków wyszedł laluś w srebrnym garniturku, z przyczesaną grzywką, fioletowo różowych jaskrawych butach i w... pomalowanych błyszczykiem ustach?? - Blondynku! Mła best przyjacielu! Wyglądasz magnifique!
- Cześć Brandon! - odrzekł z uśmiechem Ross.
- Byrandon... - poprawił go dziwny gość.
- A tak..
- A ten to kto? - wskazał palcem na Ell'a.
- Ellington Ratliff.
- Rellington Atlif powiadasz? Hmm nie znam tej face...
- Ellington Ratliff.. - poprawił lekko zirytowany brunet.
- Ah... Maddie! - zawołał laluś. Natychmiast zjawiła się obok niego mała brunetka o lekko chińskich oczkach. - Sprawdź w mojej kartotece kto to.. Jak?
- Ellington Ratliff.
- No.. Słyszałaś. - po chwili Maddie podała mu tablet. Zaczął coś czytać. - Nikt ważny. A więc... Mój magnifique Ross... Do garderoby! A Rellington.. Siad pod ścianą i nie wykonuj any ruchów! - Ell wykonał polecenie i obserwował wszystko co się działo wokół niego. Jacyś goście sprawdzali oświetlenie i zawieszali tła. Dziwnie ubrane kobiety rozmawiały ze sobą, i pokazywały cos w notesach. Ochroniarze obstawiali wszystkie wyjścia, a dwóch mężczyzn w garniakach pełniło rolę goryli BYrandona. Wreszcie rozpoczęły się zdjęcia. Wpierw Ross z filmowym przyjacielem, a potem zawołano jakąś dziewczynę. Gdy Ellington ją zobaczył wstał i omal nie krzyknął.Dokładnie taką ją zapamiętał. Piękną, ale i wredną. Maia Mitchell. Ta sama, która...
- Ej! Żyjesz? - Ross już dobrą chwilę stał przy brunecie i pstrykał mu palcami przed oczyma.
- Zabieraj łapy... - Ell w końcu się ocknął. - Co ona tu robi? - wskazał palcem na Maię, gadającą z BYrandonem.
- Przecież gra ze mną w filmie... Co ty? TBM nie oglądałeś?
- Nie oglądam filmów z tobą?
- A to czemu?
- Bo jeśli ty w nich występujesz to z góry wiem, że to kompletna klapa...
- Krytyk się znalazł.. pf...
- Magnifique? Gdzie jesteś?! - rozległ się krzyk lalusia.
- Ide... - Ross poszedł wdać się w porywającą rozmowę ze swoim ukochanym, stylowym (czyt. dziwnym, wieśniackim) szefem.
Rozpoczęły się zdjęcia. Ell dalej stał pod ścianą i gapił sie na Maię. Dziewczyna zauważyła to i w wolnej chwili do niego podeszła.
- No hej. - uśmiechnęła się. - Jak tam brat?
- A co cię to obchodzi? - odparł chłodno. - Ponoć nie spełnia twoich kryteriów.
- Nieco się zmieniły. Teraz blondyn, czekoladowe oczy, ładny uśmiech, bujna czupryna.... Kojarzysz gościa?
- Co ty podła małpo chcesz od Ross'a co?
- Wszystko! Chce jego i tylko jego. I nic mi nie stanie na przeszkodzie. Słyszlałam że znalazłeś sobie dziewczynę. Siostra Ross'a? Witam w rodzinie... - odeszła z podniesioną głową. W ciągu wszystkich przerw wdzięczyła się do blondyna. A Ell tylko stawał miedzy nimi. W drodze powrotnej postanowił poruszyć ten temat.
- Co jest miedzy tobą a Maia?
- Przyjaźnimy się. I tyle.
- Jak daleko sięga ta przyjaźń.
- Jest dla mnie jak siostra.
- A ty dla niej?
- Brat.
- Rozmawiałem z nią. Ona chce być z tobą Ross. Uważaj na nią.
- Jasne.. Cos źle zrozumiałeś.
- Słuchaj.. Ona nie jest.. Ona jest... Nie wiem jak ci to powiedzieć... Pamiętasz mojego brata Charles'a? On był kiedyś z Maią. Kochał ją na zabój, a ona zostawiła go po 3 miesiącach, bo uważała, że jego oczy nie są dostatecznie brązowe rozumiesz? Załamał się chłopak. Potrzebował psychiatry... Po pół roku wszystko prawie wróciło do normy. Wyjechał do cioci do Argentyny. I tam teraz jest jego dom.
- Nigdy mi o tym nie mówiłeś...
- A co ? Miałem wam rozpowiadać problemy sercowe i psychiczne własnego brata? Weź ty się zastanów..
- No tak.. Ale Maia się zmieniła. Jest wspaniałą przyjaciółką.
- Czy ty nie słyszysz? Ona chce cie mieć tylko dla siebie. Powiedziała mi to.
-Mhm.. Będę uważał. Zadowolony?
- Módl się aby do niczego miedzy wami nie doszło. Jestem lojalny wobec Rydel, a ona wobec Laury.
- To już przesada...
- A właśnie, że nie...
![[Zawieszony] Ja i ty to jedno...](http://3.bp.blogspot.com/-Irk8xlpcJss/VIw0VzaxE3I/AAAAAAAAAQA/p2qooHJG1D8/s1600/jujju.jpg)
środa, 31 grudnia 2014
piątek, 26 grudnia 2014
ROZDZIAŁ 22
Od ogłoszenia wyjazdu Ross'a minął tydzień. Przez cały ten czas Blondasek próbował odwieść Rydel od szalonego pomysłu. Delly była nieugięta. Widziała, że coś między Ross'em i Laurą zaczęło się psuć. Spędzali ze sobą coraz mniej czasu. Postanowiła rozkochać ich w sobie od nowa.
- Delly błagam! - Ross od rana chodził za siostrą i próbował ubłagać ją by zostawiła Rocky'ego i Riker'a w domu. - Skoro ty i Lau i tak ze mną jedziecie , to po co brać te małpy z nami?! Zlituj się..
- Ross stop! - blondynka gwałtownie się odwróciła i podniosła rękę na wysokość nosa brata. - Mów do ręki... - odwróciła się i zamknęła w łazience.
- FOCH! - krzyknął przez drzwi i usłyszał jak ktoś wchodzi.
- Siemanko! - Ellington trzasnął drzwiami. - Rydel! Skarbie jesteś?!
- Nie teraz! - odkrzyknęła blondynka. Ross tymczasem zszedł na dół. Omal nie potknął się o sterte walizek pokładanych w piramidki egipskie. Blondyn poszedł do kuchni i wrócił z bananem w reku. Zastał Ellingtona opierającego się o barierkę i nerwowo stukającego w kawałek poręczy.
- Masz jakieś tiki nerwowe? - zapytał gryząc kawałek owoca.
- Może...
- Trochę gorzki ten banan... - mruknął Blomdasek.
- Proponuje zdjąć skórę...
- AAA no tak... - wtargnął Rocky.
- Siemka gadziny! - przywitał się. - Mam dla was wiadomość.
- Dostałeś prace jako nadworny śmieciarz królowej Elżbiety i jedziesz do Londynu?! - zapytał Ross z nadzieją w głosie.
- Urodzą ci się bliźniaki? - dodał Rik schodząc po schodach.
- Nie i nie.. Ja i Vicky jesteśmy parą!!! - Wykrzyknął zadowolony. Ku jego zdumieniu na nikim nie zrobiło to większego wrażenia.
- Pfff tyle to ja wiem... - mruknął posępnie Ell.
- Skąd? - zapytał Rocky.
- Bo Delly trąbi o tym od tygodni! -krzyknął i poszedł do kuchni po coś do picia.
- A temu co? - spytał Rik. Bracia wzruszyli tylko ramionami i rozeszli się, każdy do siebie aby sprawdzić, czy zabrali ze sobą to co najważniejsze. Tymczasem Rydel skończyła pakować rzeczy z łazienki i zeszła do kuchni. Uśmiechnęla się do Ell'a, ale ten nie odwzajemnia gestu. Ślepo sączył sok pomarańczowy.
- Cos się stało? - zapytała Rydel, widząc minę swojego chłopaka.
- Ty mi powiedz...
- He?
- Zajmujesz się wszystkimi, tylko nie nami. Martwisz się o związek Raury, nie zauważając tego że nasz się rozsypuje... Co się dzieje Rydel?
- Coś ci sie zdaje...
- Jasne... - blondynka nalała sobie mleka i poszła sprawdzić czy spakowała wszystkie niezbędne rzeczy. Brunet poszedł za nią. - Widzisz? Nawet nie mamy czasu porozmawiać?
- Przecież rozmawiamy...
- Wiesz, że nie o taką rozmowę mi chodzi.
- Oświeć mnie...
- Kiedy ostatnio byliśmy gdzieś razem?
- Tydzień temu... U Vicky.
- A we dwoje?
- We dwoje? Trzeba było mnie zaprosić.
- Próbowałem, ale ty ciągle nie masz czasu.
- Bzdury gadasz... - Delly widziała, ze Ell ma już gotową odpowiedź i szybko dodała: - Gdy tylko przylecimy do Australii, pójdziemy gdzieś. Co ty na to?
- Chce to zobaczyć...
- I zobaczysz! - Rydel uśmiechnęła się i pocałowała go. - A teraz przynieś tu swoje walizki. - brunet spełnił polecenie, po czym poszedł obejrzeć w telewizji Modę na sukces.
- Chwila... - mruknęła Rydel sama do siebie. - Gdzie jest Riker? Riker!!!!
- Nie drzyj się tak! - odpowiedział jej schodząc ze schodów. - Mam już pp dziurki w nosie tego, że tak mnie pilnujesz! Obiecałem? Obiecałem!
- I tak ci nie ufam. - powiedziała z uśmiechem.
- Witaj poczciwy narodzie! - do domu wtargnęły Lau i Van. - O Rikuś... Przyniesiesz moje walizki? - Blondyn nic nie mówiąc poszedł do samochodu.
- Moje też przyniesiesz? - krzyknęła za nim Laura.
- Nie!
- Pfff.. - westchnęła brunetka. - Gdzie ta moja paskuda?
- Paskuda? Bez przesady... - odpowiedziała Rydel.
- Oj dobra... Łosiu! Gdzie jesteś?!
- Tam, gdzie ciebie nie ma! - krzyknął głos z piętra.
- To nie było miłe!
- Łosiowanie też nie!
- Przepraszam?!
- To co chciałaś?!
- Żebyś moje walizki przyniósł... Proszę?
- No dobra... - powiedział i zbiegł na dół. Otworzył drzwi, a przed nim stała Marie. - Mam paralizator!
- Spokojnie małpo, nie będzie ci potrzebny. Chciałam tylko życzyć wam strasznej podróży i żeby samolot spadł prosto w paszczę wieloryba... - powiedziała i odeszła.
- I niech los ci nigdy nie sprzyja! - zawołał za nią Blondasek i poszedł po walizki. Po przeniesieniu ich dołączył do Ell'a.
Po 5 godzinach siedzieli już w samolocie. Rocky cały lot przesiedzuał tuląc sie do Delly i lamentując, pozostali chłopcy przespali podróż. Siostry Marano uspokajały rodziców. Wreszcie dolecieli do celu.
- Australia!!
- Delly błagam! - Ross od rana chodził za siostrą i próbował ubłagać ją by zostawiła Rocky'ego i Riker'a w domu. - Skoro ty i Lau i tak ze mną jedziecie , to po co brać te małpy z nami?! Zlituj się..
- Ross stop! - blondynka gwałtownie się odwróciła i podniosła rękę na wysokość nosa brata. - Mów do ręki... - odwróciła się i zamknęła w łazience.
- FOCH! - krzyknął przez drzwi i usłyszał jak ktoś wchodzi.
- Siemanko! - Ellington trzasnął drzwiami. - Rydel! Skarbie jesteś?!
- Nie teraz! - odkrzyknęła blondynka. Ross tymczasem zszedł na dół. Omal nie potknął się o sterte walizek pokładanych w piramidki egipskie. Blondyn poszedł do kuchni i wrócił z bananem w reku. Zastał Ellingtona opierającego się o barierkę i nerwowo stukającego w kawałek poręczy.
- Masz jakieś tiki nerwowe? - zapytał gryząc kawałek owoca.
- Może...
- Trochę gorzki ten banan... - mruknął Blomdasek.
- Proponuje zdjąć skórę...
- AAA no tak... - wtargnął Rocky.
- Siemka gadziny! - przywitał się. - Mam dla was wiadomość.
- Dostałeś prace jako nadworny śmieciarz królowej Elżbiety i jedziesz do Londynu?! - zapytał Ross z nadzieją w głosie.
- Urodzą ci się bliźniaki? - dodał Rik schodząc po schodach.
- Nie i nie.. Ja i Vicky jesteśmy parą!!! - Wykrzyknął zadowolony. Ku jego zdumieniu na nikim nie zrobiło to większego wrażenia.
- Pfff tyle to ja wiem... - mruknął posępnie Ell.
- Skąd? - zapytał Rocky.
- Bo Delly trąbi o tym od tygodni! -krzyknął i poszedł do kuchni po coś do picia.
- A temu co? - spytał Rik. Bracia wzruszyli tylko ramionami i rozeszli się, każdy do siebie aby sprawdzić, czy zabrali ze sobą to co najważniejsze. Tymczasem Rydel skończyła pakować rzeczy z łazienki i zeszła do kuchni. Uśmiechnęla się do Ell'a, ale ten nie odwzajemnia gestu. Ślepo sączył sok pomarańczowy.
- Cos się stało? - zapytała Rydel, widząc minę swojego chłopaka.
- Ty mi powiedz...
- He?
- Zajmujesz się wszystkimi, tylko nie nami. Martwisz się o związek Raury, nie zauważając tego że nasz się rozsypuje... Co się dzieje Rydel?
- Coś ci sie zdaje...
- Jasne... - blondynka nalała sobie mleka i poszła sprawdzić czy spakowała wszystkie niezbędne rzeczy. Brunet poszedł za nią. - Widzisz? Nawet nie mamy czasu porozmawiać?
- Przecież rozmawiamy...
- Wiesz, że nie o taką rozmowę mi chodzi.
- Oświeć mnie...
- Kiedy ostatnio byliśmy gdzieś razem?
- Tydzień temu... U Vicky.
- A we dwoje?
- We dwoje? Trzeba było mnie zaprosić.
- Próbowałem, ale ty ciągle nie masz czasu.
- Bzdury gadasz... - Delly widziała, ze Ell ma już gotową odpowiedź i szybko dodała: - Gdy tylko przylecimy do Australii, pójdziemy gdzieś. Co ty na to?
- Chce to zobaczyć...
- I zobaczysz! - Rydel uśmiechnęła się i pocałowała go. - A teraz przynieś tu swoje walizki. - brunet spełnił polecenie, po czym poszedł obejrzeć w telewizji Modę na sukces.
- Chwila... - mruknęła Rydel sama do siebie. - Gdzie jest Riker? Riker!!!!
- Nie drzyj się tak! - odpowiedział jej schodząc ze schodów. - Mam już pp dziurki w nosie tego, że tak mnie pilnujesz! Obiecałem? Obiecałem!
- I tak ci nie ufam. - powiedziała z uśmiechem.
- Witaj poczciwy narodzie! - do domu wtargnęły Lau i Van. - O Rikuś... Przyniesiesz moje walizki? - Blondyn nic nie mówiąc poszedł do samochodu.
- Moje też przyniesiesz? - krzyknęła za nim Laura.
- Nie!
- Pfff.. - westchnęła brunetka. - Gdzie ta moja paskuda?
- Paskuda? Bez przesady... - odpowiedziała Rydel.
- Oj dobra... Łosiu! Gdzie jesteś?!
- Tam, gdzie ciebie nie ma! - krzyknął głos z piętra.
- To nie było miłe!
- Łosiowanie też nie!
- Przepraszam?!
- To co chciałaś?!
- Żebyś moje walizki przyniósł... Proszę?
- No dobra... - powiedział i zbiegł na dół. Otworzył drzwi, a przed nim stała Marie. - Mam paralizator!
- Spokojnie małpo, nie będzie ci potrzebny. Chciałam tylko życzyć wam strasznej podróży i żeby samolot spadł prosto w paszczę wieloryba... - powiedziała i odeszła.
- I niech los ci nigdy nie sprzyja! - zawołał za nią Blondasek i poszedł po walizki. Po przeniesieniu ich dołączył do Ell'a.
Po 5 godzinach siedzieli już w samolocie. Rocky cały lot przesiedzuał tuląc sie do Delly i lamentując, pozostali chłopcy przespali podróż. Siostry Marano uspokajały rodziców. Wreszcie dolecieli do celu.
- Australia!!
środa, 24 grudnia 2014
poniedziałek, 22 grudnia 2014
ROZDZIAŁ 21
*Rozmowa telefoniczna *
- Rydel... Nie pytaj. Przyjeżdżaj! - błagał Riker.
- Z jakiej paki mam się za was wstydzić głąby?!
- Ross ma jakąś nerwice. Siedzi na krześle z podkulonymi nogami, ssie kciuka i krąży wzrokiem po całym posterunku.. Co prawda mają tu nawet ładną policjantkę. Ma czym oddychać...
- Uspokój sie tam! - blondyn usłyszał głos swojej dziewczyny.
- Ross! Ogarnij się! - Rik próbował zwalić winę na Ross'a. - Dells! Ja cie błagam! Zlituj się!
- Hmmm a co ja będę z tego miała?
- Satysfakcję? No dobra.. Fioletowe tutu...
- Już jadę skarbie! - krzyknęła i rozłączyła się. Riker usiadł z powrotem na przeciw policjantki, która jak to błyskotliwie wspomniał, ma czym oddychać.
- A więc. Zaczynamy.. - powiedziała po chwili. Imiona i nazwiska?
- Ross i Riker Lynch. - odpowiedział Rik.
- Oo. Widzę, że państwo już po ślubie? W Holandii był?
- Co? - Riker był całkiem zbity z tropu. - Jakim ślubie?? Nie ważne.. Bo wie pani moja dziewczyna i...
- Tworzycie trójkącik? Niemożliwe.. I jak to jest?
- Ale co?!
- No wiesz... Jakbyście chcieli kogoś do pary, to ja chętnie..
- Ty i my? Że w sensie? Że razem tego, tego? We czwórkę? - policjantka energicznie pokiwała głową, rozpinając guziczek swojej bluzki.
- A co ? - zapytała. - Nie nadaje się? - udała minę skrzywdzonego szczeniaczka. Riker mimowolnie pochylił się.
- Rik?! - w tej chwili blondyn usłyszał głos Vanessy. Szybko zgiął się pod stół, udając że coś podnosi. Już chciał coś powiedzieć, ale policjantka go uprzedziła.
- Oo to ty jesteś tą od trójkącika?! - zawołała. Van zatrzymała się gwałtownie i spojrzała na Rydel. Po chwili ocknęła się.
- Nie wiem, co oni jej nagadali, ale czekam na zewnątrz... - powiedziała i wyszła.
- To se nagrabiliście... - zagroziła im blondynka.
- Ja już nic nie kumam... - mruknęła policjantka. - To w piątkę?
- Nie! - odpowiedziała szybko Rydel.
- No... Skoro nie to trzeba będzie spisać zeznania...
- Co ? - powtórzył Riker.
- Skoro nie chcecie się ze mną zabawić...
- Dobra czekaj! - poprosił blondyn. - A konkretnie to...
- No, skoro nie chcecie szyć ze mną nowych ubrań, to...
- Co robić? - Ross w końcu się ocknął
- Szyć ubrań.. - powtórzyła policjantka. Rydel wybuchła śmiechem. Tymczasem Riker spróbował udobruchać nową koleżankę.
- Dobra! - powiedział. - Zgadzam się, ale nie dziś. Zadzwonię do ciebie. Dobra? - po chwili namysłu kobieta zgodziła się. Zadowolone rodzeństwo wyszło z posterunku. Gdy byli już przy samochodzie Rydel znów podjęła rozmowę.
- Nawet nie wziąłeś od niej numeru..
- A mówią, że blondynki są głupie... - wsiedli do auta, gdzie czekała już Ness. Całą drogę nie odzywała się do nikogo. Gdy dotarli na miejsce poszła do łazienki. Riker pobiegł za nią.
- Czego szczurze? - warknęła.
- O co chodzi?
- Posterunek. Pamiętasz? Ta policjantka.
- To takie.. Męskie hormony... - próbował się usprawiedliwić. - Ta kobieta mnie zaskoczyła. Ale... Wiem, że nie powinienem, bo moja dziewczyna jest najpiękniejszą kobietą na ziemi. - Van skoczyła na blondyna tak, że oboje wylądowali na ziemi. Na szczęście upadek zamortyzował puchaty dywan.
- Kocham cię.. - powiedziała cicho Van. Rik zaczął ją namiętnie całować. Błądził rękami po jej ciele, a dziewczyna uśmiechała się między pocałunkami. Lynch zupełnie zapomniał o grabiach, panu Marano, o tym co słuszne i zaczął rozpinać koszule szatynki. Wtem do łazienki wparowała wściekła Rydel.
- Riker Anthony Lynch! - wrzasnęła. - Złaź słoniu z mojej przyjaciółki i przestań ją rozbierać bo ci ten twój głupi łeb na mielonke przerobie! - Riker natychmiast wstał z szatynki, pomagając także jej. Blondynka wskazała palcem schody. Para powlokła się na dół. Usadowili się na kanapie. W salonie był jeszcze Ellington. Rydel weszła na chwilę do kuchni i wróciła z patelnią.
- No dobra.. - zaczęła stając przed nimi i energicznie wywijając swoją bronią. - Przysięgać mi tu, że to się już nigdy nie powtórzy!
- Ale tak... nigdy, nigdy? - zapytał Riker.
- Masz obrączkę na palcu ośle? A Van ma? No właśnie... Obiecałam rodzicom, że was przypilnuje i do ślubu nikt mi tu nie będzie... Jasne?! - dodała grożąc patelnią.
- Al... -zaczął Rik.
- Jasne?! - powtórzyła blondynka.
- Jasne. - przytaknęła wesoło Ness.
- No... I tak ma być! Ell!
- Ałć! Dell! Stoję tuż obok... - poinformował ją brunet.
- Przepraszam słonko! - powiedziała i pocałowała go na przeprosiny. W tej samej chwili Laura zbiegła z góry. Była wyraźnie wkurzona.
- Ale Lauruś... - tuż za nią szedł Ross. Brunetka usiadła na kanapie.
- O co znów poszło? - zapytała Rydel.
- Nie ważne. - odpowiedziała Laura.- Pożyczysz patelnie?
- Sorrki, ale nie. Kupiłam ją wczoraj w Pepco. Jak rozumiesz nowiusia broń. Jeśli przywalisz nią Ross'owi istnieje ryzyko, że jego wszy na niej zostaną.
- Ah... No tak.
- To o co poszło? - zapytała Delly.
- A o to, że twój drogi brat wyjeżdża do Australii na dwa tygodnie i dopiero teraz mnie o tym poinformował.
- Że co?! - blondynka spojrzała na Blondaska.
- Za tydzień będziemy kręcić Teen Beach Move 3. Zdjęcia odbywają się w Australii.
- Dzieciaczki ! - wrzasnęła znów Dell. - Zbierać się! Jedziemy do Australii!!!
Tam tam.. i dramatyczne tam... Chociaż rozdział niezbyt się udał, to jest plus! Niedługo święta! :D
- Rydel... Nie pytaj. Przyjeżdżaj! - błagał Riker.
- Z jakiej paki mam się za was wstydzić głąby?!
- Ross ma jakąś nerwice. Siedzi na krześle z podkulonymi nogami, ssie kciuka i krąży wzrokiem po całym posterunku.. Co prawda mają tu nawet ładną policjantkę. Ma czym oddychać...
- Uspokój sie tam! - blondyn usłyszał głos swojej dziewczyny.
- Ross! Ogarnij się! - Rik próbował zwalić winę na Ross'a. - Dells! Ja cie błagam! Zlituj się!
- Hmmm a co ja będę z tego miała?
- Satysfakcję? No dobra.. Fioletowe tutu...
- Już jadę skarbie! - krzyknęła i rozłączyła się. Riker usiadł z powrotem na przeciw policjantki, która jak to błyskotliwie wspomniał, ma czym oddychać.
- A więc. Zaczynamy.. - powiedziała po chwili. Imiona i nazwiska?
- Ross i Riker Lynch. - odpowiedział Rik.
- Oo. Widzę, że państwo już po ślubie? W Holandii był?
- Co? - Riker był całkiem zbity z tropu. - Jakim ślubie?? Nie ważne.. Bo wie pani moja dziewczyna i...
- Tworzycie trójkącik? Niemożliwe.. I jak to jest?
- Ale co?!
- No wiesz... Jakbyście chcieli kogoś do pary, to ja chętnie..
- Ty i my? Że w sensie? Że razem tego, tego? We czwórkę? - policjantka energicznie pokiwała głową, rozpinając guziczek swojej bluzki.
- A co ? - zapytała. - Nie nadaje się? - udała minę skrzywdzonego szczeniaczka. Riker mimowolnie pochylił się.
- Rik?! - w tej chwili blondyn usłyszał głos Vanessy. Szybko zgiął się pod stół, udając że coś podnosi. Już chciał coś powiedzieć, ale policjantka go uprzedziła.
- Oo to ty jesteś tą od trójkącika?! - zawołała. Van zatrzymała się gwałtownie i spojrzała na Rydel. Po chwili ocknęła się.
- Nie wiem, co oni jej nagadali, ale czekam na zewnątrz... - powiedziała i wyszła.
- To se nagrabiliście... - zagroziła im blondynka.
- Ja już nic nie kumam... - mruknęła policjantka. - To w piątkę?
- Nie! - odpowiedziała szybko Rydel.
- No... Skoro nie to trzeba będzie spisać zeznania...
- Co ? - powtórzył Riker.
- Skoro nie chcecie się ze mną zabawić...
- Dobra czekaj! - poprosił blondyn. - A konkretnie to...
- No, skoro nie chcecie szyć ze mną nowych ubrań, to...
- Co robić? - Ross w końcu się ocknął
- Szyć ubrań.. - powtórzyła policjantka. Rydel wybuchła śmiechem. Tymczasem Riker spróbował udobruchać nową koleżankę.
- Dobra! - powiedział. - Zgadzam się, ale nie dziś. Zadzwonię do ciebie. Dobra? - po chwili namysłu kobieta zgodziła się. Zadowolone rodzeństwo wyszło z posterunku. Gdy byli już przy samochodzie Rydel znów podjęła rozmowę.
- Nawet nie wziąłeś od niej numeru..
- A mówią, że blondynki są głupie... - wsiedli do auta, gdzie czekała już Ness. Całą drogę nie odzywała się do nikogo. Gdy dotarli na miejsce poszła do łazienki. Riker pobiegł za nią.
- Czego szczurze? - warknęła.
- O co chodzi?
- Posterunek. Pamiętasz? Ta policjantka.
- To takie.. Męskie hormony... - próbował się usprawiedliwić. - Ta kobieta mnie zaskoczyła. Ale... Wiem, że nie powinienem, bo moja dziewczyna jest najpiękniejszą kobietą na ziemi. - Van skoczyła na blondyna tak, że oboje wylądowali na ziemi. Na szczęście upadek zamortyzował puchaty dywan.
- Kocham cię.. - powiedziała cicho Van. Rik zaczął ją namiętnie całować. Błądził rękami po jej ciele, a dziewczyna uśmiechała się między pocałunkami. Lynch zupełnie zapomniał o grabiach, panu Marano, o tym co słuszne i zaczął rozpinać koszule szatynki. Wtem do łazienki wparowała wściekła Rydel.
- Riker Anthony Lynch! - wrzasnęła. - Złaź słoniu z mojej przyjaciółki i przestań ją rozbierać bo ci ten twój głupi łeb na mielonke przerobie! - Riker natychmiast wstał z szatynki, pomagając także jej. Blondynka wskazała palcem schody. Para powlokła się na dół. Usadowili się na kanapie. W salonie był jeszcze Ellington. Rydel weszła na chwilę do kuchni i wróciła z patelnią.
- No dobra.. - zaczęła stając przed nimi i energicznie wywijając swoją bronią. - Przysięgać mi tu, że to się już nigdy nie powtórzy!
- Ale tak... nigdy, nigdy? - zapytał Riker.
- Masz obrączkę na palcu ośle? A Van ma? No właśnie... Obiecałam rodzicom, że was przypilnuje i do ślubu nikt mi tu nie będzie... Jasne?! - dodała grożąc patelnią.
- Al... -zaczął Rik.
- Jasne?! - powtórzyła blondynka.
- Jasne. - przytaknęła wesoło Ness.
- No... I tak ma być! Ell!
- Ałć! Dell! Stoję tuż obok... - poinformował ją brunet.
- Przepraszam słonko! - powiedziała i pocałowała go na przeprosiny. W tej samej chwili Laura zbiegła z góry. Była wyraźnie wkurzona.
- Ale Lauruś... - tuż za nią szedł Ross. Brunetka usiadła na kanapie.
- O co znów poszło? - zapytała Rydel.
- Nie ważne. - odpowiedziała Laura.- Pożyczysz patelnie?
- Sorrki, ale nie. Kupiłam ją wczoraj w Pepco. Jak rozumiesz nowiusia broń. Jeśli przywalisz nią Ross'owi istnieje ryzyko, że jego wszy na niej zostaną.
- Ah... No tak.
- To o co poszło? - zapytała Delly.
- A o to, że twój drogi brat wyjeżdża do Australii na dwa tygodnie i dopiero teraz mnie o tym poinformował.
- Że co?! - blondynka spojrzała na Blondaska.
- Za tydzień będziemy kręcić Teen Beach Move 3. Zdjęcia odbywają się w Australii.
- Dzieciaczki ! - wrzasnęła znów Dell. - Zbierać się! Jedziemy do Australii!!!
Tam tam.. i dramatyczne tam... Chociaż rozdział niezbyt się udał, to jest plus! Niedługo święta! :D
sobota, 20 grudnia 2014
Tak, wiem. Jestem złym człowiekiem, ale juz się tłumacze. Od środy brak weny. Chciałam chociaż dziś cos dla was wyskrobać, ale po pierwsze cały dzień byłam u cioci co = brak Neta, a po drugie nie mam weny. Kompletnie nic nie potrafię napisać. Postaram się cos przygotować na środę. Ale nic nie obiecuje. Jeszcze raz bardzo was przepraszam :(
środa, 17 grudnia 2014
Rozdział 20
Pan Marano wyszedł z samochodu chwiejnym krokiem. Był strasznie niewyraźny.
- Witrrr... -zaczął. - Wityyyyyy
- Wita... - podpowiedział Riker.
- Ehh no własssnie... Witaaa - spity ojciec Lau i Van podrapał się po głowie i usiadł na krawężniku. - Witaaan.. Witam! Oooo Witam!!
- Dzień dobry tato!- uśmiechnęła się Vanessa. - I co tam u babci?
- Jessss... Jesszzzz.. Stra... Stracznie.. Zem... Zmączo... na...
- Zmączona powiadasz? - dopowiedziała Laura.
- Tiaak.. Zmączona... Ja też! Idte się połozz... połozz...z zzz... legnąć...
- To ja ci może... - zaczęła Van.
- Tnie!!! Jesszczee stobą nieee skonn... czczyłem! - Pan Marano wskazał palcem na Ross'a chowającego się za Elington'em. - Ryszszardzie!! Rysiu!! Ryśku! Rysiuniu! Słońce ty moje! Ryszuczku! Nawfet nie wiesz jaką mi radtość sprawww.. .fiłeś tym, że chocisz z Laurom... Siedze sobie z bratem.. a on do mmmnie Chłopaak twojej córki jeszt słaawny... I tak sobie myszlę, że zapewniszz jej dobrobyt.. a mi kupisz włosskie wfino Hianti... - powiedział uśmiechnięty i poczłapał w stronę domu. Ross stał w tym samym miejscu z gałami na wierzchu. Po chwili ocknął się:
- Ryszard?! R - O - S - S to serio tak trudno zapamiętać? - Lynchowie i siostry Marano przekroczyli próg. Wszyscy stanęli jak wyryci. W domu panował istny chaos. Wszystkie rzeczy z szaf powyrzucane były na ziemię. Szuflady połamane. Podłoga popisana mazakiem, kwiaty porozrzucane po całym pokoju. Rydel poszła do kuchni. To co tam zastała prawie zwaliło ją z nóg. Talerze leżały na całej ziemi, zlew był zatkany szkłem, śmieci wysypane na stół. Istny koszmar.
- Dzwonić po Antka!! - zarządziła Rydel. Po 10 minutach zjawił się policjant.
- Melduje się Anth... - zaczął swoją gatkę, gdy tylko Riker uchylił drzwi.
- Wiem! - przerwał mu blondyn. - Właź i rozpocznij śledztwo. Chcę wiedzieć kto to zrobił i ile nam za to zapłaci. - policjant przekroczył próg i padł na kolana. Chodząc na czworaka przyłożył nos do podłogi i zaczął węszyć. Grupa przyjaciół przyglądała się temu z niemałą ciekawością. Po 15 minutach bezsensownego węszenia Anthony'ego cała szóstka przysnęła na kanapie. Po kolejnych 20 minutach obudził ich krzyk Antka:- Wiedziałem! Tak! Widzisz tato?! Nadaje się na policjanta!! HaHa!! - Riker pobiegł do kuchni.
- Kurde człowieku! - krzyknął. - Wiesz kto to zrobił czy nie? Twój ojciec mnie nic a nic nie obchodzi!!
- Obrażasz policjanta na służbie? - Anthony już całkiem się opanował i spojrzał znacząco na Riker'a.
- Może.. - odparł blondyn.
- To podlega pod sąd karny..
- To mnie skuj ty...
- Stop! - Van wtargnęła do kuchni. - Do jasnej cholery mam was dość! Drzecie się jak opętani, nikt nie wie o co. Nawet wy nie wiecie! Starczył mi widok mojego spitego ojca, który mówił, że lubi Ross'a... Starczy wrażeń na jeden dzień. Więc przydupasy jedne zamknąć się, rozwiązać zagadkę i pozwolić mi spać! Stres źle na mnie działa... - wyszła z pokoju.
- Kto to zrobił? - dodał szeptem Riker.
- Ruda kobieta... Tylko tyle wiem. - odparł Antek. - Znalazłem rudego włosa, zaczepionego o kawałek szkła.
- Hmm... - mruknął Rik. - Moje zdolności deduktanda, pozwalają mi stwierdzić, iż była to Marie!
- Że yyy kto?
- Marie, Marie Clearfirth... - Anthony wybiegł z domu Lynch'ów jak oparzony. Riker tylko wzruszył ramionami i poszedł do reszty. Zaczął klaskać, ale nikt nie wstawał. Wtedy zauważył, że wszyscy mają słuchawki na uszach. Domyślał się, ze to sprawka Van, której krzyki przeszkadzaja bardziej niż cokolwiek innego. Blondyn postanowił wymyślić jakiś wyjątkowy i oryginalny sposób obudzenia ich. Woda oklepana, pieprz też... Nagle olśniło ten jego ścisły móżdżek.
- Talerze! - powiedział sam do siebie i pobiegł do piwnicy, by wśród instrumentów odnaleźć talerze. W końcu znalazł je pod starą pizzą Rocky'ego. Z tryumfalnym uśmieszkiem podążył z powrotem do pokoju. Stanął za kanapą, odchrząknął, zanucił sopranem "Lalala", pociągnął nosem, zamknął oczy, wyciągnął ręce i walnął talerzami. Wszyscy gwałtownie spadli z kanapy. Utrzymała się tylko Laura. Riker poczuł na sobie 5 zabijających spojrzeń. Ellington podszedł do niego z zamiarem wyprostowania mu nosa, ale ten powstrzymał go dłonią.
- Zanim mi wpierdzielisz... - rzekł. - To wiedz, że to Marie. Moje zdolności deduktanckie pomogły mi to wydedukować. - poinformował wszystkich z dumą.
- Zdolności deduktanckie? - powtórzyła Delly. Jej brat kiwnął głową. Blondynka dalej patrzyła mu w oczy.
- No dobra... - blondynek skapitulował. - Antek znalazł rudy włos.
- Jej! - Ross aż podskoczył z radości. - Czyli mamy winnego.
- Co cię tak bawi? - zapytała Laura.
- Nie wiem... - odparł Blondasek. - Coś mi odwala...
- Widzę właśnie... - zapewniła go brunetka.
- Przyjaciele! - zapowiedział Riker. - Kierunek: Dom Marie.
- Nie chce mi się... - mruknęła Van.
- To zostań Słońce ty moje! Ross! Rusz dupe! My dwoje wystarczymy! - Ross zgodził się chętnie. Gdy dotarli do domu Marie oniemieli. Przed drzwiami stał pewien samochód... Samochód taki sam jak... dyrektora banku w L.A. Faceta po pięćdziesiątce, z łysym łbem, dużym brzuchem i kieszeniami wypełnionymi kasą. Bracia mieli tą przyjemność, że gdy oglądali auto, z domu Marie wyszedł jego właściciel wraz z rudzielcem. Marie pomachała mu i krzyknęła:
- Pa tatusiu! - po chwili zauważyła przypatrujących się wszystkiemu braci. - Czego małpy?
- Policję... Lubisz? - zapytał Ross.
- A wy? - dwaj blondyni usłyszeli głos dobiegający zza pleców. Ujrzeli dwóch goryli w mundurach.
- Państwo pójdą z nami.. - powiedział jeden z nich. Po chwili oboje siedzieli na tylnym siedzeniu radiowozu i rozpaczali...
Czemu tak późno? Wszystko przez historię...
Czemu taki nudny? Wszystko przez historie...
Ale warto było się uczyć 1,5 godziny :D
sobota, 13 grudnia 2014
Rozdział 19
- Victoria? C..c.. o ty ttu robisz?
- Mieszkam. - odpowiedziała spokojnie dziewczyna.
- Ah.. Tak. Głupie pytanie... To ja już.. - wskazał drzwi i wybiegł z domu. Victoria spuściła głowę i powlokła się do pokoju. Usiadła na kanapie i ukryła twarz w dłoniach. Przyjaciele usiedli wokoło niej. Piewsza odezwała się Rydel:
- Hej.. Vicky.. Co się dzieje?
- Nic... - zamruczała dziewczyna.
- Przecież widzimy. Znasz go?
- Nie ważne...
- Nie chcesz o tym rozmawiać?
- Nie...
- A może.. - blondynka zawahała się. - Chcesz porozmawiać o tym na osobności? - Victoria kiwnęła głową. Rydel pomogła jej wstać i obie poszły do łazienki.
- Anthony... - zaczęła Vicky. - To mój były. Poznaliśmy się przypadkiem, na ulicy. Wtedy jeszcze mieszkałam z matką. Wymieniliśmy się numerami telefonów. Zadzwonił jeszcze tego samego dnia. Przyszedł do mnie do domu. Poznał Marie... Zakochałam się. On mówił, że jestem tą jedyną, że świata poza mną nie widzi. Aż któregoś dnia wracam do domu i zastałam go całującego się na stole z moją siostrą! Masz pojęcie, jak się wtedy czułam?! Jak ostatnia szmata... Zerwałam z nim, a on... Dalej był z Marie. Nie raz widywałam go w naszym domu, tulącego się do mojej siostry. Dlatego się wyprowadziłam. Nie mogłam znieść tego widoku. A teraz... Wszystko wróciło. To całe upokorzenie. To wszystko...
- Męska szowinistyczna świnia... - wysyczała Rydel, po czym przytuliła przyjaciółkę. - Będziesz tak płakać? Za nim? On nie jest ciebie wart dziewczyno!
- Masz racje... Chodzi po prostu o to, że to wszystko znów wróciło.
- Ale więcej nie wróci. Ten ułom już nie doprowadzi cię do płaczu. Bo jeśli spróbuje to zamelduje się na ostrym dyżurze!
- Dzięki.. - blondynka uśmiechnęła się do Rydel. Wyszły z łazienki i obie poszły do pokoju. Zastały resztę grającą w karty.
- Widze, że hazard się szerzy... - skomentowała Delly.
- ĆŚŚś wygrywam! - uciszył ją Ellington.
- A w co gracie? - zapytała Victoria. Jej głos jeszcze troch drżał, ale nie było innych śladów płaczu. No, może poza mokrymi włosami.
- W wojne.. - odpowiedział Rocky. Zostawił karty i podszedł do Vicky. - Jak się czujesz? Wszystko dobrze? Czy zbierać chłopaków i mamy iść dać mu w mordę?
- Nie Rocky. Nie trzeba. - Vicky obdarzyła go szczerym uśmiechem.
- Zagrasz? - zapytał brunet.
- Chętnie. - Rocky wziął dziewczynę za rękę i doprowadził do reszty. Rydel przyglądała się temu wszystkiemu z szerokim, naprawdę szerokim uśmiechem. Po chwili dołączyła do przyjaciół. Po godzinie gry Ross gwałtownie wstał i zaczął śpiewać na całe gardło:
- Wygrałem! Wygrałem! Tak łatwo się nie dałem! Wygrałem!
- Przymknij się, bo znów po ciebie przyjdą! - zganiła go Laura.
- He? - Ross spojrzał na nią zdezorientowany. Dziewczyna pacnęła go w łeb.
- To co? My się już będziemy zbierać nie Ross? - zapytała po chwili brunetka.
- Ok.. - odpowiedział Blondasek. - A.. Twoi rodzice nie dzwonili ani razu?
- Byli wczoraj na urodzinach babci Jadzi. Za pewne są na kacu i nic im się nie chce.
- Babcia Jadzia... i kac? - wtrącił Riker.
- Nie znasz babci Jadzi... oj nie znasz... - Laura poszła do korytarza, a Ross za nią.
- To my sie też będziemy zbierać... - powiedziały równocześnie Rydel i Van.
- To idźcie.. Ja jeszcze chwile zostanę... - krzyknał Rocky do ludu tłoczącego się w korytarzu. - Jeśli mogę...
- Jasne, że możesz.- Victoria obdarzyła go uśmiechem. Po 15 minutach zostali sami.
- To co? Oglądamy coś?
- Zmierzch...?
- Czemu nie...
* Pozostali byli już prawie koło domu Lynch'ów *
- Jak myślicie? Rocky będzie z Victorią? - zapytał Ross.
- Ty się tym na razie nie martw. Masz inny problem.. - odpowiedział mu Riker.
- Niby jaki? - Riker wskazał panią Frog, stojącą w drzwiach swojego domu. - Wiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaać!!!!
- Nie, nie, nie... - Ell i Riker zatrzymali Blondaska. - Pójdziesz tam i wszystko wyjaśnisz... - W tej chwili pani Frog podeszła do nich. Ell i Rik dalej trzymali Ross'a
- Witaj malutki.. - pani Frog dotkneła policzka chłopaka. Biednemu Ross'owi zbierało się na wymioty. Ku jego zdziwieniu pani Frog zamiast dalej go głaskać przyłożyła mu w twarz. - Nauczysz się, że takich super lasek jak ja to się nie wystawia... - machnęła swoimi tłustymi włosami przed jego nosem i poszła do domu. Ross ukląkł przed Laurą.
- Ja cię błagam... - zaczął. - Gdy będziemy już po ślubie, nie zapuść się jak ona... - Laura spojrzała na niego, z trudem powstrzymując śmiech.
- Nie bój się... malutki... - prychnęła. - Nie zamierzam... - Też uklękła i pocałowała Blondaska. Przed nimi zatrzymał się samochód. Samochód taty Marano...
Jej... Zmierzch pomógł :D Coś tam nabazgrałam...
- Mieszkam. - odpowiedziała spokojnie dziewczyna.
- Ah.. Tak. Głupie pytanie... To ja już.. - wskazał drzwi i wybiegł z domu. Victoria spuściła głowę i powlokła się do pokoju. Usiadła na kanapie i ukryła twarz w dłoniach. Przyjaciele usiedli wokoło niej. Piewsza odezwała się Rydel:
- Hej.. Vicky.. Co się dzieje?
- Nic... - zamruczała dziewczyna.
- Przecież widzimy. Znasz go?
- Nie ważne...
- Nie chcesz o tym rozmawiać?
- Nie...
- A może.. - blondynka zawahała się. - Chcesz porozmawiać o tym na osobności? - Victoria kiwnęła głową. Rydel pomogła jej wstać i obie poszły do łazienki.
- Anthony... - zaczęła Vicky. - To mój były. Poznaliśmy się przypadkiem, na ulicy. Wtedy jeszcze mieszkałam z matką. Wymieniliśmy się numerami telefonów. Zadzwonił jeszcze tego samego dnia. Przyszedł do mnie do domu. Poznał Marie... Zakochałam się. On mówił, że jestem tą jedyną, że świata poza mną nie widzi. Aż któregoś dnia wracam do domu i zastałam go całującego się na stole z moją siostrą! Masz pojęcie, jak się wtedy czułam?! Jak ostatnia szmata... Zerwałam z nim, a on... Dalej był z Marie. Nie raz widywałam go w naszym domu, tulącego się do mojej siostry. Dlatego się wyprowadziłam. Nie mogłam znieść tego widoku. A teraz... Wszystko wróciło. To całe upokorzenie. To wszystko...
- Męska szowinistyczna świnia... - wysyczała Rydel, po czym przytuliła przyjaciółkę. - Będziesz tak płakać? Za nim? On nie jest ciebie wart dziewczyno!
- Masz racje... Chodzi po prostu o to, że to wszystko znów wróciło.
- Ale więcej nie wróci. Ten ułom już nie doprowadzi cię do płaczu. Bo jeśli spróbuje to zamelduje się na ostrym dyżurze!
- Dzięki.. - blondynka uśmiechnęła się do Rydel. Wyszły z łazienki i obie poszły do pokoju. Zastały resztę grającą w karty.
- Widze, że hazard się szerzy... - skomentowała Delly.
- ĆŚŚś wygrywam! - uciszył ją Ellington.
- A w co gracie? - zapytała Victoria. Jej głos jeszcze troch drżał, ale nie było innych śladów płaczu. No, może poza mokrymi włosami.
- W wojne.. - odpowiedział Rocky. Zostawił karty i podszedł do Vicky. - Jak się czujesz? Wszystko dobrze? Czy zbierać chłopaków i mamy iść dać mu w mordę?
- Nie Rocky. Nie trzeba. - Vicky obdarzyła go szczerym uśmiechem.
- Zagrasz? - zapytał brunet.
- Chętnie. - Rocky wziął dziewczynę za rękę i doprowadził do reszty. Rydel przyglądała się temu wszystkiemu z szerokim, naprawdę szerokim uśmiechem. Po chwili dołączyła do przyjaciół. Po godzinie gry Ross gwałtownie wstał i zaczął śpiewać na całe gardło:
- Wygrałem! Wygrałem! Tak łatwo się nie dałem! Wygrałem!
- Przymknij się, bo znów po ciebie przyjdą! - zganiła go Laura.
- He? - Ross spojrzał na nią zdezorientowany. Dziewczyna pacnęła go w łeb.
- To co? My się już będziemy zbierać nie Ross? - zapytała po chwili brunetka.
- Ok.. - odpowiedział Blondasek. - A.. Twoi rodzice nie dzwonili ani razu?
- Byli wczoraj na urodzinach babci Jadzi. Za pewne są na kacu i nic im się nie chce.
- Babcia Jadzia... i kac? - wtrącił Riker.
- Nie znasz babci Jadzi... oj nie znasz... - Laura poszła do korytarza, a Ross za nią.
- To my sie też będziemy zbierać... - powiedziały równocześnie Rydel i Van.
- To idźcie.. Ja jeszcze chwile zostanę... - krzyknał Rocky do ludu tłoczącego się w korytarzu. - Jeśli mogę...
- Jasne, że możesz.- Victoria obdarzyła go uśmiechem. Po 15 minutach zostali sami.
- To co? Oglądamy coś?
- Zmierzch...?
- Czemu nie...
* Pozostali byli już prawie koło domu Lynch'ów *
- Jak myślicie? Rocky będzie z Victorią? - zapytał Ross.
- Ty się tym na razie nie martw. Masz inny problem.. - odpowiedział mu Riker.
- Niby jaki? - Riker wskazał panią Frog, stojącą w drzwiach swojego domu. - Wiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaać!!!!
- Nie, nie, nie... - Ell i Riker zatrzymali Blondaska. - Pójdziesz tam i wszystko wyjaśnisz... - W tej chwili pani Frog podeszła do nich. Ell i Rik dalej trzymali Ross'a
- Witaj malutki.. - pani Frog dotkneła policzka chłopaka. Biednemu Ross'owi zbierało się na wymioty. Ku jego zdziwieniu pani Frog zamiast dalej go głaskać przyłożyła mu w twarz. - Nauczysz się, że takich super lasek jak ja to się nie wystawia... - machnęła swoimi tłustymi włosami przed jego nosem i poszła do domu. Ross ukląkł przed Laurą.
- Ja cię błagam... - zaczął. - Gdy będziemy już po ślubie, nie zapuść się jak ona... - Laura spojrzała na niego, z trudem powstrzymując śmiech.
- Nie bój się... malutki... - prychnęła. - Nie zamierzam... - Też uklękła i pocałowała Blondaska. Przed nimi zatrzymał się samochód. Samochód taty Marano...
Jej... Zmierzch pomógł :D Coś tam nabazgrałam...
środa, 10 grudnia 2014
Rozdział 18
- Aaaaaaaaaaa!!!!!!!! - Ross obudził się z krzykiem. - Ona tu idzie! Zaraz tu będzie!!
- Kto? - zapytała zaspana Van.
- Pani Frog, a kto inny? Myślisz, że kogo się tak boję?
- Mnie.. Jestem cała obklejona sokiem! - wrzasnęła Laura.
- UPS... - Blondasek obdarzył ją najpiękniejszym ze swoich uśmiechów.
- Możecie się przymknąć? - zapytał Rocky, nie otwierając oczu.
- Ktoś z was jadł wczoraj cebule? - zapytała Vicky. - Strasznie tu śmierdzi.
- Ja... - odpowiedział Rocky. Po chwili zorientowali się, że stykają się nosami. Podnieśli się jak oparzeni. Rocky odwrócił wzrok, a Vicky spłonęła rumieńcem. Teraz już wszyscy się przebudzili.
- Dzień dobry skarbie. - szepnął Ell do Rydel i pocałował ją w policzek.
- Nareszcie!! - krzyknęły razem Lau i Van i podbiegły, by przytulić przyjaciółkę.
- Kiedy?
- Tu?
- Jak?
- Opowiedz!
- Wszystko!
- Ze szczegółami!
- Nie pomijaj niczego! - siostry zaczęły zasypywać Delly pytaniami.
- No, bo to... - zaczęła Rydel.
- Proponuje wpierw ubrać się, posprzątać i pogadać przy śniadaniu. - zaproponowała Vicky. Wszyscy się zgodzili. Dziewczyny posprzątały, a panowie po kolei zajmowali łazienkę, by się odświeżyć. Problem? Ross miał koszulkę i spodnie od soku, wię c zmuszony był wciągnąć ubrania Vicky. Niestety. Rozerwał jej największe spodnie i dziewczyny były zmuszone żebrać u sąsiadów o męskie spodnie. Na szczęście jeden ze znajomych Victorii się zlitował. Laura natomiast po trzaśnięciu Ross'a klapka na muchy tak mocno, że został ślad, ubrała czerwoną bluzkę Vicky. Gdy już wszyscy byli po prysznicu, a w pokoju lśniło, chłopcy zaproponowali, że zrobią śniadanie. Dziewczyny chętnie się zgodziły. Lau, Van i Vicky zaciągnęły Rydel do pokoju i zażądały dokładnego opisu wczorajszego wieczora. Mężczyźni pognali do kuchni.
- Hmm proponuje.. Płatki i naleśniki z truskawkami. - zaczął Rocky. - Ja i Ell płatki, Ross i Rik naleśniki.
- SPK. - odparła pozostała trójka. Ross i Rik zajęli się ciastem do naleśników.
- Em.. Rocky?? - zapytał Ell.
- Co?
- Co najpierw? Mleko czy płatki? W sensie co zagrzać najpierw..
- Ajajajaj... Ell. Sama nazwa mówi tak? PŁATKI Z MLEKIEM. Chyba logiczne że najpierw płatki..
- A no.. Dzięki.. - Rocky w tym czasie zajął się dobieraniem misek i łyżeczek. Ross'owi i Riker'owi, o dziwo, poszło sprawnie. Ich danie znalazło się już na patelni.
- Rockyy... Możesz podejść? - poprosił znów Ell.
- O co znów chodzi?
- O ten tramwaj co nie chodzi... - uśmiechnął się Ell. - A tak serio to mogę już dodać mleko?
- Hmm... - Riker zerknął na płatki. - My się na tym nie znamy... - powiedział i wrócił do naleśników.
- Czekolada już się wydziela.. - odpowiedział Rocky. - Lej mleko.
- Ej chłopaki... - zawołała Rydel z pokoju. - Co tak cuchnie spalenizną?
- Nic.. Nic... - odkrzyknął Ell, po czym zwrócił się do Rocky'ego. - Spalenizna?!
- Wyłącz to! - zarządził brunet. - Nalewaj do misek. - Po zeskrobaniu przypalonych płatków z dna garnka śniadanie było gotowe. Naleśniki prezentowały się dużo lepiej niż płatki..
- Dziewczyny! Śniadanie!! - zawołał Riker.
- Co jem... - Rydel wpadła do kuchni, a za nią reszta dziewczyn. Wszystkie utkwiły wzrok w "płatkach".
- Co to u licha jasnego jest?! - zapytała Laura.
- Zwęglone płatki.. Jak się domyślam... - odpowiedziała Vicky.
- Mam świetny pomysł. - podsunęła Van i zwróciła się do czterech kucharzy. - Za to, że schrzaniliście płatki sami je zjecie, a my z radością skonsumujemy naleśniki.
- Co?! Ale.. - zaczął protestować Ell.
- Żadne ale! - wykłócała się Vanessa.
- Ale Va...
- Ćśśś!
- A...
- Ć
- To tych dwóch Gargameli wina! - próbował wykręcić się Riker. - My robiliśmy naleśniki.
- Trzeba było ich przypilnować Skarbie. - Van pocałowała Rik'a, wzięła naleśniki i wraz z dziewczynami udała się do pokoju.
- Ty.... - Ross wskazał palcem na Ell'a.
- I ty... - Riker zrobił to samo, tyle że wskazał Rocky'ego. Rocky i Ellington zaczęli uciekać przed oprawcami. Gonili w tą i z powrotem. Nikt nie był w stanie ich zatrzymać. Trwało to mniej więcej... 20 minut. Dziewczyny zwijały sie ze śmiechu. Zabawę zaepsuł dzwonek. Rocky poszedł otworzyć.
- Witam! - usłyszeli głos mężczyzny. Dla części rodziny był on znajomy. - Melduje się Anthony Jeremy Jackson Harley Dominick von Junginder III Junior.
- PAN Antek... - syknęła Delly. - Drogie panie.. Nie wychylać się. Chłopaki pomóc Rocky'emu! - Ell poszedł pierwszy. Za nim powlekli się bracia.
- Witam! - wykrzyknął Antek. - Jestem...
- Tak, wiemy.. - przerwał mu Ell. - W jakiej sprawie?
- Zgłoszono nam naruszenie spokoju. Pójdą państwo ze mną.
- Co?! - zawył Ross. - Ja jestem niewinny.
- Idziemy! - rozkazał Antek.
- Anthony! - Vicky wyszła z pokoju.
- Victoria.. Ty? Tutaj?
Przepraszam, że:
1. Tak późno
2. Taki bez sensu.
3. Nie ma ładu i składu.
Powód jest głównie tylko jeden:
We na ze mnie kompletnie uszła ;/ Postaram się wynagrodzic to wam w sobotę.
- Kto? - zapytała zaspana Van.
- Pani Frog, a kto inny? Myślisz, że kogo się tak boję?
- Mnie.. Jestem cała obklejona sokiem! - wrzasnęła Laura.
- UPS... - Blondasek obdarzył ją najpiękniejszym ze swoich uśmiechów.
- Możecie się przymknąć? - zapytał Rocky, nie otwierając oczu.
- Ktoś z was jadł wczoraj cebule? - zapytała Vicky. - Strasznie tu śmierdzi.
- Ja... - odpowiedział Rocky. Po chwili zorientowali się, że stykają się nosami. Podnieśli się jak oparzeni. Rocky odwrócił wzrok, a Vicky spłonęła rumieńcem. Teraz już wszyscy się przebudzili.
- Dzień dobry skarbie. - szepnął Ell do Rydel i pocałował ją w policzek.
- Nareszcie!! - krzyknęły razem Lau i Van i podbiegły, by przytulić przyjaciółkę.
- Kiedy?
- Tu?
- Jak?
- Opowiedz!
- Wszystko!
- Ze szczegółami!
- Nie pomijaj niczego! - siostry zaczęły zasypywać Delly pytaniami.
- No, bo to... - zaczęła Rydel.
- Proponuje wpierw ubrać się, posprzątać i pogadać przy śniadaniu. - zaproponowała Vicky. Wszyscy się zgodzili. Dziewczyny posprzątały, a panowie po kolei zajmowali łazienkę, by się odświeżyć. Problem? Ross miał koszulkę i spodnie od soku, wię c zmuszony był wciągnąć ubrania Vicky. Niestety. Rozerwał jej największe spodnie i dziewczyny były zmuszone żebrać u sąsiadów o męskie spodnie. Na szczęście jeden ze znajomych Victorii się zlitował. Laura natomiast po trzaśnięciu Ross'a klapka na muchy tak mocno, że został ślad, ubrała czerwoną bluzkę Vicky. Gdy już wszyscy byli po prysznicu, a w pokoju lśniło, chłopcy zaproponowali, że zrobią śniadanie. Dziewczyny chętnie się zgodziły. Lau, Van i Vicky zaciągnęły Rydel do pokoju i zażądały dokładnego opisu wczorajszego wieczora. Mężczyźni pognali do kuchni.
- Hmm proponuje.. Płatki i naleśniki z truskawkami. - zaczął Rocky. - Ja i Ell płatki, Ross i Rik naleśniki.
- SPK. - odparła pozostała trójka. Ross i Rik zajęli się ciastem do naleśników.
- Em.. Rocky?? - zapytał Ell.
- Co?
- Co najpierw? Mleko czy płatki? W sensie co zagrzać najpierw..
- Ajajajaj... Ell. Sama nazwa mówi tak? PŁATKI Z MLEKIEM. Chyba logiczne że najpierw płatki..
- A no.. Dzięki.. - Rocky w tym czasie zajął się dobieraniem misek i łyżeczek. Ross'owi i Riker'owi, o dziwo, poszło sprawnie. Ich danie znalazło się już na patelni.
- Rockyy... Możesz podejść? - poprosił znów Ell.
- O co znów chodzi?
- O ten tramwaj co nie chodzi... - uśmiechnął się Ell. - A tak serio to mogę już dodać mleko?
- Hmm... - Riker zerknął na płatki. - My się na tym nie znamy... - powiedział i wrócił do naleśników.
- Czekolada już się wydziela.. - odpowiedział Rocky. - Lej mleko.
- Ej chłopaki... - zawołała Rydel z pokoju. - Co tak cuchnie spalenizną?
- Nic.. Nic... - odkrzyknął Ell, po czym zwrócił się do Rocky'ego. - Spalenizna?!
- Wyłącz to! - zarządził brunet. - Nalewaj do misek. - Po zeskrobaniu przypalonych płatków z dna garnka śniadanie było gotowe. Naleśniki prezentowały się dużo lepiej niż płatki..
- Co jem... - Rydel wpadła do kuchni, a za nią reszta dziewczyn. Wszystkie utkwiły wzrok w "płatkach".
- Co to u licha jasnego jest?! - zapytała Laura.
- Zwęglone płatki.. Jak się domyślam... - odpowiedziała Vicky.
- Mam świetny pomysł. - podsunęła Van i zwróciła się do czterech kucharzy. - Za to, że schrzaniliście płatki sami je zjecie, a my z radością skonsumujemy naleśniki.
- Co?! Ale.. - zaczął protestować Ell.
- Żadne ale! - wykłócała się Vanessa.
- Ale Va...
- Ćśśś!
- A...
- Ć
- To tych dwóch Gargameli wina! - próbował wykręcić się Riker. - My robiliśmy naleśniki.
- Trzeba było ich przypilnować Skarbie. - Van pocałowała Rik'a, wzięła naleśniki i wraz z dziewczynami udała się do pokoju.
- Ty.... - Ross wskazał palcem na Ell'a.
- I ty... - Riker zrobił to samo, tyle że wskazał Rocky'ego. Rocky i Ellington zaczęli uciekać przed oprawcami. Gonili w tą i z powrotem. Nikt nie był w stanie ich zatrzymać. Trwało to mniej więcej... 20 minut. Dziewczyny zwijały sie ze śmiechu. Zabawę zaepsuł dzwonek. Rocky poszedł otworzyć.
- Witam! - usłyszeli głos mężczyzny. Dla części rodziny był on znajomy. - Melduje się Anthony Jeremy Jackson Harley Dominick von Junginder III Junior.
- PAN Antek... - syknęła Delly. - Drogie panie.. Nie wychylać się. Chłopaki pomóc Rocky'emu! - Ell poszedł pierwszy. Za nim powlekli się bracia.
- Witam! - wykrzyknął Antek. - Jestem...
- Tak, wiemy.. - przerwał mu Ell. - W jakiej sprawie?
- Zgłoszono nam naruszenie spokoju. Pójdą państwo ze mną.
- Co?! - zawył Ross. - Ja jestem niewinny.
- Idziemy! - rozkazał Antek.
- Anthony! - Vicky wyszła z pokoju.
- Victoria.. Ty? Tutaj?
Przepraszam, że:
1. Tak późno
2. Taki bez sensu.
3. Nie ma ładu i składu.
Powód jest głównie tylko jeden:
We na ze mnie kompletnie uszła ;/ Postaram się wynagrodzic to wam w sobotę.
sobota, 6 grudnia 2014
Rozdział 17
- Delly... wiesz, że to nie tak.. - próbował wytłumaczyć się brunet.
- Nie tak? A jak? - wrzasnęła Rydel. - Najpierw patrzysz się na mnie, jakbyś mnie chciał wzrokiem pożreć! Potem prawisz komplementy, jeszcze później całujesz, a na końcu mówisz, że mnie nie kochasz...
- Wiemm głupi jestem, ale... To dlatego, że ja nie chcę ciebie ranić... ROzumiesz?
- Kto normalny by się w tym połapał? - zapytała.
- Może i masz racje ale... Patrząc na ciebie, serce bije mi szybciej. Jesteś dla mnie kimś bardzo, bardzo ważnym. A ten pocałunek... Miałem wrażenie, że żałowałaś. Ja z jednej strony też. Nie chciałem... Bałem się, że gdy będziemy razem, to ja będę cię nieustannie ranił. Rozumiesz?
- Czyli... Choć z przyjemnościa zostałbym twoim chłopakiem, boję się, że cię zranię, całując sie z inną tak?
- Nie jesteśmy jeszcze aż tak z sobą zżyci, żeby być razem. Teraz rozumiesz?
- Teraz rozumiem.. - uśmiechnęła się Delly. - Czyli co? Czysta karta?
- Czysta. - Ell odwzajemnił uśmiech. - Ale... Mogę cię dalej podrywać?
- Hmmm - blondynka udała zastanowienia.
- To może na początek... Pierwsza randka? Kino, jutro, 18:00?
- Chętnie. - odpowiedziała, ukazując szereg równych, białych zębów.
* W tym samym czasie, schody Lynch'ów*
( Dla sprostowania, Rydel i Ell rozmawiali w salonie )
- Nie kumam.. - mruknęła Laura. - Idą na pierwszą randkę, ale jeszcze nie chcą być razem??
- Oj... Laura.. Ellington jeszcze nigdy nie miał dziewczyny. Boi się, że zrani Rydel i ją straci. Tym samym nie chce niczego przyspieszać. Chce ją lepiej poznać.
- Przecież zna ją od dziecka!
- Ale teraz już nie patrzy na nią jak na przyjaciółkę, tylko jak na dziewczynę, którą kocha. - dodał Vicky.
- Nie kumam.. - powtórzyła Lau.
- My też nie.. - odpowiedzieli razem Ross, Rik i Rocky.
- Bi wy głupi jesteście! - wyjaśniła im Ness. - A teraz się przymknąć!
- Emm Vaan? - krzyknęła Delly. - Wiemy, że podsłuchujecie..
- Widzicie kretyny jedne? Mówiłam zamknąć te kłapiące dzioby! - żachnęła się Marano.
- Przecież wy też gadałyście! - zdenerwował się Ross.
- My gadamy bezszelestnie.. w tym leży cały sekret. - odpowiedziała Laura.
- Dobra, złazić już.. - zawołał Ell. Po chwili wszyscy siedzieli w kółku, grając w butelkę. Wpierw wypadło na Ross'a.
- Pytanie, czy wyzwanie? - zapytał Rocky.
- Wyzwanie.
- Hmm. Wylej na siebie sok z wiśni i idź do pani Frog. Oczywiście z goździkiem w ręku. Powiedz jej, że marzysz o niej każdego dnia wieczorem, gdy zasypiasz... Marzysz o tym by codziennie budzić się obok niej. Przytulać ją... Całować...
- No chyba nie..
- To pocałuj Rik'a.
- Nie !!! - wrzasnąl Riker.
- To ja ide po wiśnie.. - Blondasek wstał i powlókł się do kuchni ze spuszczoną głową. Po chwili wrócił. Oblany był sokiem, a w ręku trzymał koniczynę.
- Ross.. To miał byc goździk.. - przypomniała Victoria.
- A nie jest?
- Dobra.. Ta stokrotka jest nawet lepsza.. - zgodził się Rocky. Dziewczyny popatrzyły na siebie. Ell to zauważył.
- Głąby.. To jest konwalia! - powiedział.
- Pfff może od razu kukurydza.. Co SE będziecie żałować.. - wtrąciła Vicky.
- Dobra, poszedł.. - rozkazała Laura. - Rik idziesz też i pilnujesz, żeby powiedział słowo w słowo.
- EJ! Nikt nie wydaje poleceń Seksownemu Kapitanowi Riker'owi Lynch'owi!!
- Rik.. - Van spojrzała na niego spod rzęs.
- Ajaj, Pani Kapitan! Idziemy Łosiu! - chłopcy wrócili zadyszani po 10 minutach. Dodatkowo Ross wywinął orła na progu. Dotarł do reszty czołgając się.
- Rrr.. Raaaaa... - zaczął.
- Ratunku! - skończył za niego Rik, siadając obok Van i przytulając się do niej.
- Co się stało? - zapytała Vicky.
- Zadzwoniliśmy di drzwi pani Frog. Otworzyła nam po chwili. Była w krótkiej koszuli nocnej.. I miała jedną nogę ogoloną, a drugiej nie.. Myślałem, że rzygnę. Ross chciał już wiać, ale go zatrzymalem. Wydukał to wszystko co Rocky mu kazał.
- Iii ??? - zapytała Rydel.
- Iiii pani Frog dostała wielki oczy. Dziwnie oparła się o futrynę i.. P.. Podsunęła koszulę. Na wysokość pępka.. Przynajmniej tam pępek być powinien. Nie widziałem przez tą mega warstwę tłuszczu i odłamków ciastek. Mniejsza o to. Chwyciła się za głowę, tak jak robią to te modelki. Powiedziała: Zapraszam do środka.. Chłopcy.. - i puściła nam buziaka w powietrzu. Zerwaliśmy się na równe nogi. Ale ten potwór krzyknął za nami: Lepiej u was? No dobra.. Zaraz przyjdę! Wpadlismy do domu i zamknęliśmy drzwi na wszystkie trzy zamki. Teraz albo spieprzamy do Vicky lub Ell'a, albo siedzimy cicho, jak makiem zasiał..
- To dobry pomysł.. - poparła go Vicky. - Zapraszam was do mnie. Dziś rano piekłam ciasteczka, więc...
- Ciasteczka?! - zawołały obżatruchy płci męskiej.
- ... Z kawałkami czekolady.. - dokończyła blondynka. "Mężczyznom' nie trzeba było powtarzać dwa razy. Rocky wziął Vicky na ręce i kazał jej prowadzić. Ross zabrał Lau, Rik Van, a Ell Rydel. Wyszli przez taras. Na szczęście nie natknęli się na panią Frog. Szli tak ulicą, a ludzi oglądali się za nimi. Obżartuchy nie zwracały na to uwagi, a dziewczynom nie przeszkadzało to, że są noszone. Vicky była zajęta wyjaśnianiem Rocky'emu drogi, który nawet dobrze sobie radził. Co innego gdyby prowadził Riker, który potrafi zgubić się w toalecie. W końcu dotarli do domu Vicky. Męska część dopadła ciasteczka, a dziewczyny w tym czasie pościeliły na ziemi po końcu i poduszce dla każdego. Przeczuwały, że po zjedzeniu tych wszystkich ciasteczek, panowie nie dowloką się do domu. A co do Vicky, była szczęśliwa, że poznała grupę tak zwariowanych osób. Czuła, że to początek pięknej przyjaźni. Po skonsumowaniu ciasteczek rozsiedli się wygodnie przed telewizorem. Siedzieli dokładnie w tej kolejności: Ell, Rydel, Rik, Van, Rocky, Vicky, Ross i Lau.
Dziewczyny włączyły Zmierzch. Zgadnijcie kto wytrzymał najdłużej. Rydel i Ell. Chłopak spojrzał na blondynkę.
- Jestem idiota.. - powiedział.
- Wiem.. - Delly zaśmiała się.
- Jestem idiota. Nie wytrzymam już dłużej bez ciebie. Delly?
- Tak? - spoglądali sobie w oczy.
- Kocham cię. I chce żebyś została moją dziewczyną. Zgadzasz się? - dziewczyna nie odpowiedziała. Zamiast tego zatopiła swoje usta w wargach bruneta...
Dla tych moich samobójczyń :* na Mikołajki ;)
- Nie tak? A jak? - wrzasnęła Rydel. - Najpierw patrzysz się na mnie, jakbyś mnie chciał wzrokiem pożreć! Potem prawisz komplementy, jeszcze później całujesz, a na końcu mówisz, że mnie nie kochasz...
- Wiemm głupi jestem, ale... To dlatego, że ja nie chcę ciebie ranić... ROzumiesz?
- Kto normalny by się w tym połapał? - zapytała.
- Może i masz racje ale... Patrząc na ciebie, serce bije mi szybciej. Jesteś dla mnie kimś bardzo, bardzo ważnym. A ten pocałunek... Miałem wrażenie, że żałowałaś. Ja z jednej strony też. Nie chciałem... Bałem się, że gdy będziemy razem, to ja będę cię nieustannie ranił. Rozumiesz?
- Czyli... Choć z przyjemnościa zostałbym twoim chłopakiem, boję się, że cię zranię, całując sie z inną tak?
- Nie jesteśmy jeszcze aż tak z sobą zżyci, żeby być razem. Teraz rozumiesz?
- Teraz rozumiem.. - uśmiechnęła się Delly. - Czyli co? Czysta karta?
- Czysta. - Ell odwzajemnił uśmiech. - Ale... Mogę cię dalej podrywać?
- Hmmm - blondynka udała zastanowienia.
- To może na początek... Pierwsza randka? Kino, jutro, 18:00?
- Chętnie. - odpowiedziała, ukazując szereg równych, białych zębów.
* W tym samym czasie, schody Lynch'ów*
( Dla sprostowania, Rydel i Ell rozmawiali w salonie )
- Nie kumam.. - mruknęła Laura. - Idą na pierwszą randkę, ale jeszcze nie chcą być razem??
- Oj... Laura.. Ellington jeszcze nigdy nie miał dziewczyny. Boi się, że zrani Rydel i ją straci. Tym samym nie chce niczego przyspieszać. Chce ją lepiej poznać.
- Przecież zna ją od dziecka!
- Ale teraz już nie patrzy na nią jak na przyjaciółkę, tylko jak na dziewczynę, którą kocha. - dodał Vicky.
- Nie kumam.. - powtórzyła Lau.
- My też nie.. - odpowiedzieli razem Ross, Rik i Rocky.
- Bi wy głupi jesteście! - wyjaśniła im Ness. - A teraz się przymknąć!
- Emm Vaan? - krzyknęła Delly. - Wiemy, że podsłuchujecie..
- Widzicie kretyny jedne? Mówiłam zamknąć te kłapiące dzioby! - żachnęła się Marano.
- Przecież wy też gadałyście! - zdenerwował się Ross.
- My gadamy bezszelestnie.. w tym leży cały sekret. - odpowiedziała Laura.
- Dobra, złazić już.. - zawołał Ell. Po chwili wszyscy siedzieli w kółku, grając w butelkę. Wpierw wypadło na Ross'a.
- Pytanie, czy wyzwanie? - zapytał Rocky.
- Wyzwanie.
- Hmm. Wylej na siebie sok z wiśni i idź do pani Frog. Oczywiście z goździkiem w ręku. Powiedz jej, że marzysz o niej każdego dnia wieczorem, gdy zasypiasz... Marzysz o tym by codziennie budzić się obok niej. Przytulać ją... Całować...
- No chyba nie..
- To pocałuj Rik'a.
- Nie !!! - wrzasnąl Riker.
- To ja ide po wiśnie.. - Blondasek wstał i powlókł się do kuchni ze spuszczoną głową. Po chwili wrócił. Oblany był sokiem, a w ręku trzymał koniczynę.
- Ross.. To miał byc goździk.. - przypomniała Victoria.
- A nie jest?
- Dobra.. Ta stokrotka jest nawet lepsza.. - zgodził się Rocky. Dziewczyny popatrzyły na siebie. Ell to zauważył.
- Głąby.. To jest konwalia! - powiedział.
- Pfff może od razu kukurydza.. Co SE będziecie żałować.. - wtrąciła Vicky.
- Dobra, poszedł.. - rozkazała Laura. - Rik idziesz też i pilnujesz, żeby powiedział słowo w słowo.
- EJ! Nikt nie wydaje poleceń Seksownemu Kapitanowi Riker'owi Lynch'owi!!
- Rik.. - Van spojrzała na niego spod rzęs.
- Ajaj, Pani Kapitan! Idziemy Łosiu! - chłopcy wrócili zadyszani po 10 minutach. Dodatkowo Ross wywinął orła na progu. Dotarł do reszty czołgając się.
- Rrr.. Raaaaa... - zaczął.
- Ratunku! - skończył za niego Rik, siadając obok Van i przytulając się do niej.
- Co się stało? - zapytała Vicky.
- Zadzwoniliśmy di drzwi pani Frog. Otworzyła nam po chwili. Była w krótkiej koszuli nocnej.. I miała jedną nogę ogoloną, a drugiej nie.. Myślałem, że rzygnę. Ross chciał już wiać, ale go zatrzymalem. Wydukał to wszystko co Rocky mu kazał.
- Iii ??? - zapytała Rydel.
- Iiii pani Frog dostała wielki oczy. Dziwnie oparła się o futrynę i.. P.. Podsunęła koszulę. Na wysokość pępka.. Przynajmniej tam pępek być powinien. Nie widziałem przez tą mega warstwę tłuszczu i odłamków ciastek. Mniejsza o to. Chwyciła się za głowę, tak jak robią to te modelki. Powiedziała: Zapraszam do środka.. Chłopcy.. - i puściła nam buziaka w powietrzu. Zerwaliśmy się na równe nogi. Ale ten potwór krzyknął za nami: Lepiej u was? No dobra.. Zaraz przyjdę! Wpadlismy do domu i zamknęliśmy drzwi na wszystkie trzy zamki. Teraz albo spieprzamy do Vicky lub Ell'a, albo siedzimy cicho, jak makiem zasiał..
- To dobry pomysł.. - poparła go Vicky. - Zapraszam was do mnie. Dziś rano piekłam ciasteczka, więc...
- Ciasteczka?! - zawołały obżatruchy płci męskiej.
- ... Z kawałkami czekolady.. - dokończyła blondynka. "Mężczyznom' nie trzeba było powtarzać dwa razy. Rocky wziął Vicky na ręce i kazał jej prowadzić. Ross zabrał Lau, Rik Van, a Ell Rydel. Wyszli przez taras. Na szczęście nie natknęli się na panią Frog. Szli tak ulicą, a ludzi oglądali się za nimi. Obżartuchy nie zwracały na to uwagi, a dziewczynom nie przeszkadzało to, że są noszone. Vicky była zajęta wyjaśnianiem Rocky'emu drogi, który nawet dobrze sobie radził. Co innego gdyby prowadził Riker, który potrafi zgubić się w toalecie. W końcu dotarli do domu Vicky. Męska część dopadła ciasteczka, a dziewczyny w tym czasie pościeliły na ziemi po końcu i poduszce dla każdego. Przeczuwały, że po zjedzeniu tych wszystkich ciasteczek, panowie nie dowloką się do domu. A co do Vicky, była szczęśliwa, że poznała grupę tak zwariowanych osób. Czuła, że to początek pięknej przyjaźni. Po skonsumowaniu ciasteczek rozsiedli się wygodnie przed telewizorem. Siedzieli dokładnie w tej kolejności: Ell, Rydel, Rik, Van, Rocky, Vicky, Ross i Lau.
Dziewczyny włączyły Zmierzch. Zgadnijcie kto wytrzymał najdłużej. Rydel i Ell. Chłopak spojrzał na blondynkę.
- Jestem idiota.. - powiedział.
- Wiem.. - Delly zaśmiała się.
- Jestem idiota. Nie wytrzymam już dłużej bez ciebie. Delly?
- Tak? - spoglądali sobie w oczy.
- Kocham cię. I chce żebyś została moją dziewczyną. Zgadzasz się? - dziewczyna nie odpowiedziała. Zamiast tego zatopiła swoje usta w wargach bruneta...
Dla tych moich samobójczyń :* na Mikołajki ;)
Rozdział 16
- Tak jakby.. - powiedziała blondynka. - Bo...
- Może wejdziemy do środka? - zaproponowała Ness.
- Tak, proszę.. - Rocky uśmiechnął się zachęcająco do Victorii. Trochę zmieszana, weszła.
- Zapraszam do salonu. - brunet gestem wskazał na kanapę. Wszyscy troje wygodnie się rozsiedli.
- A więc... - zaczęła Vicky. - Bo Marie.. dziecko.. To dziecko.. To dziecko nie istnieje.. Ona to wszystko zmyśliła, żeby cie zatrzymać przy sobie.
- Co?!
- Przepraszam, że to ode mnie musisz się tego dowiadywać, ale moja siostra potrafi zrobić wszystko, żeby dopiąć swego.
- Czemu mam ci wierzyć?
- Jeśli nie chcesz, nie musisz, ale nie zdziw się jeśli wyjdziesz na idiote. Marie swój charakter odziedziczyła po matce. Ja mieszkam sama. Nie mogłam z nimi wytrzymać, a ojciec mieszka za daleko. W końcu muszę jakoś chodzić do pracy. To... Ja już nie będę...
- A skąd wiesz, że Marie kłamie?
- Zwierzyła mi się ze swojego genialnego planu... - odparła z ironią. - To ja...
- Kiedy na to wpadła?
- Zadzwoniła do mnie kiedy ty się wyprowadziłeś. Na początku była wściekla , a potem wpadła na ten pomysł.
- A to ci wredna... - mruknęła Delly, wchodząc do salonu. - Zostaniesz na grillu?
- To my grilla planujemy? - zapytał zaskoczony Rocky, a w miejscach na oczodoły pojawiły się dwa wielkie napisy 'kiełbacha'
- Trzeba uczcić to, że nie wracasz do tej małpy z motorkiem w dupie... O.. Bez urazy.. - dodała spoglądając na blondynkę.
- Spokojnie.. - Vicky obdarzyła Delly ciepłym uśmiechem. - Moja siostra nie raz zalazła mi za skórę. Ale to było przegięcie... I nie dziękuje. Nie będę wam przeszkadzać...
- Ależ nie przeszkadzasz... - próbował zatrzymać ją Rocky. - Potraktuj to jako akt wdzięczności za ocalenie życia Delly. - Rydel energicznie pokiwała głową.
- No dobra... - Vicky w końcu się zgodziła. - To.. Może w czymś wam pomóc?
- Czyli tak: Rocky zaproś Lau i zawołaj Ross'a i Rik'a, gdziekolwiek teraz są. A ty Victoria tak? Możesz mi pomóc zrobić sałatkę, Van a ty rozpal grilla.
Po godzinie wszystko było gotowe. Stół zdobiły plastikowe naczynia, a na środku był wielki talerz 'kiełbachy' Rocky'ego. W dwóch mniejszych museczkach, po obu stronach honorowego dania wsypana została sałatka. Wszystko dopełniał wazon z kwiatami żywcem wyciągniętymi z grobu. Prawda była taka, że Rik dostał polecenie zdobycia kwiatow, miał tak mało czasu, że zerkając do ogródka pani Frog , zwinął goździki z pomnika jej zdechłego kota. Rydel jako ostatnia dołączyła do przyjaciół.
- Jesteśmy w komplecie? - zapytała.
- Jeszcze nie.. - odpowiedział Rik.
- Jak to nie? Ja, Rik, Van, Ross, Lau, Rocky i Vicky.
- A Ell?
- Pfff.. - Rydel prychnęła. - Nie będziemy na waćpana czekać... - w tym momencie zjawił się Ell. Szczęśliwy zasiadł obok Rik'a.
- Widzę, że rodzinka w komplecie.. - zagadnął nakładając sobie na talerz sałatkę.
- No chyba... - mruknęła Delly. - Ślepy jesteś?
- Nie. Tylko stwierdzam.
- Ti przestań stwierdzać, żryj i idź stąd wreszcie!
- Dopiero przyszedłem.. - odpowiedział z udawanym urażeniem.
- Nie trzeba było w ogóle przychodzić.
- To po co mnie zapraszałaś?!
- Ja cie nie.. Rocky idioto!
- No co? - zapytał uśmiechnięty brunet. - Ja jestem nie winny.
- Zepchnęłaś to na niego, bo sama nie miałaś odwagi mnie zaprosić, tak? - dopytywał się Ell.
- Byłam zajęta, dlatego kazałam Rocky'emu zaprosić gości. A gośćmi miały być Vicky, Lau i Van!!
- Ah... No tak, bo o przyjacielu się zapomina!
- A kto ci powiedział, że jesteś moim przyjacielem?!
- Rydel Mary Lynch 7 lat temu. Ogród w moim domu. ' Jesteśmy przyjaciółmi i będziemy nimi zawsze'!!!
- To było aż 7 lat temu!
- Tak? Byłaś całkiem świadoma tego co mówisz! Nie trzeba było tyle paplać!
- Ja paplam?! To tobie się ten krzywy ryj nie zamyka!
- Ja mam krzywy ryj?!
- A tak!
- A jakoś nie przeszkadzało ci kiedy go całowałś!
- Ja? Całowałam ciebie? W snach! To ty mnie całowałeś!
- A ty się nie broniłaś! Czyli ci się podobało!
- Nic nie mówiłam,l bo nie chciałam ci robić przykrości...
- Jakoś teraz robisz mi przykrość i masz to gdzieś!
- To była inna sytuacja.
- Tak? A ja nie widzę różnic.
- Bo głupi jesteś!
- Sama głupia jesteś!
- Może, ale ty głupszy!
- Pokaż dowód!
- Podaj mi jedno nazwisko majora, który brał udział w wojnie secesyjnej. Może być fikcyjne.
- Yyyyy
- Jasper Whitlock.. - podsunęła Vicky.
- Że w sensie że kto?
- Ugh.. Faceci... Zmierzch - Cullenowie - Alice Cullen - jej mąż Jasper Hale -wcześnie Jasper Whitlock - najmłodszy major - walczył podczas wojny secesyjnej... Takie to trudne serio? - zapytała z niedowierzaniem Victoria.
- On jest głupi. Dla niego wszystko jest trudne.... - odpowiedziała Rydel.
- No to teraz ja ci zadam pytanie. - odparł Ell. - Kim był Jack Sparrow?
- Nie pogrążaj się... - uśmiechnęła się szyderczo blondynka. - Kapitan Czarnej Perły. Główna rola w filmie Piraci z Karaibów. Łyso Ell' ku?
- Wygrałaś... - syknął Ell.
- No to teraz powtarzaj po mnie. - odparła uśmiechnięta blondynka. - Jestem głupi.
- Jestem głupi...
- Delly mądra...
- Delly mądra...
- Kocham Rydel... - wtrącił Rocky.
- Kocham Rydel... - wszyscy spojrzeli na Ell'a. Rocky wstał z krzesła i zaczął:
- I am the champion. I am the champion!!!
- Zamknij się! - rozkazała Delly. - Ell, co ty powiedziałeś.
- To my... - Lau wskazała palcem na górę. Wszyscy wyszli i zostawili ich samych.
- Co powiedziałeś? - powtórzyła pytanie Rydel.
- Bo ja... Kazaliście mi powtarzać więc..
- Ale ty nigdy nie powtórzyłbyś czegoś takiego, gdyby to nie była prawda.
- Ale powtórzyłem. Wszystko to było bezmyślnym kłamstwem, pochodzącym z waszych ust! - wrzasnął brunet.
- Wynoś się stąd! - krzyknęła Rydel.
- Co?
- Wypierdalaj z tego domu!
- Delly... To nie tak.. Ja...
- Może wejdziemy do środka? - zaproponowała Ness.
- Tak, proszę.. - Rocky uśmiechnął się zachęcająco do Victorii. Trochę zmieszana, weszła.
- Zapraszam do salonu. - brunet gestem wskazał na kanapę. Wszyscy troje wygodnie się rozsiedli.
- A więc... - zaczęła Vicky. - Bo Marie.. dziecko.. To dziecko.. To dziecko nie istnieje.. Ona to wszystko zmyśliła, żeby cie zatrzymać przy sobie.
- Co?!
- Przepraszam, że to ode mnie musisz się tego dowiadywać, ale moja siostra potrafi zrobić wszystko, żeby dopiąć swego.
- Czemu mam ci wierzyć?
- Jeśli nie chcesz, nie musisz, ale nie zdziw się jeśli wyjdziesz na idiote. Marie swój charakter odziedziczyła po matce. Ja mieszkam sama. Nie mogłam z nimi wytrzymać, a ojciec mieszka za daleko. W końcu muszę jakoś chodzić do pracy. To... Ja już nie będę...
- A skąd wiesz, że Marie kłamie?
- Zwierzyła mi się ze swojego genialnego planu... - odparła z ironią. - To ja...
- Kiedy na to wpadła?
- Zadzwoniła do mnie kiedy ty się wyprowadziłeś. Na początku była wściekla , a potem wpadła na ten pomysł.
- A to ci wredna... - mruknęła Delly, wchodząc do salonu. - Zostaniesz na grillu?
- To my grilla planujemy? - zapytał zaskoczony Rocky, a w miejscach na oczodoły pojawiły się dwa wielkie napisy 'kiełbacha'
- Trzeba uczcić to, że nie wracasz do tej małpy z motorkiem w dupie... O.. Bez urazy.. - dodała spoglądając na blondynkę.
- Spokojnie.. - Vicky obdarzyła Delly ciepłym uśmiechem. - Moja siostra nie raz zalazła mi za skórę. Ale to było przegięcie... I nie dziękuje. Nie będę wam przeszkadzać...
- Ależ nie przeszkadzasz... - próbował zatrzymać ją Rocky. - Potraktuj to jako akt wdzięczności za ocalenie życia Delly. - Rydel energicznie pokiwała głową.
- No dobra... - Vicky w końcu się zgodziła. - To.. Może w czymś wam pomóc?
- Czyli tak: Rocky zaproś Lau i zawołaj Ross'a i Rik'a, gdziekolwiek teraz są. A ty Victoria tak? Możesz mi pomóc zrobić sałatkę, Van a ty rozpal grilla.
Po godzinie wszystko było gotowe. Stół zdobiły plastikowe naczynia, a na środku był wielki talerz 'kiełbachy' Rocky'ego. W dwóch mniejszych museczkach, po obu stronach honorowego dania wsypana została sałatka. Wszystko dopełniał wazon z kwiatami żywcem wyciągniętymi z grobu. Prawda była taka, że Rik dostał polecenie zdobycia kwiatow, miał tak mało czasu, że zerkając do ogródka pani Frog , zwinął goździki z pomnika jej zdechłego kota. Rydel jako ostatnia dołączyła do przyjaciół.
- Jesteśmy w komplecie? - zapytała.
- Jeszcze nie.. - odpowiedział Rik.
- Jak to nie? Ja, Rik, Van, Ross, Lau, Rocky i Vicky.
- A Ell?
- Pfff.. - Rydel prychnęła. - Nie będziemy na waćpana czekać... - w tym momencie zjawił się Ell. Szczęśliwy zasiadł obok Rik'a.
- Widzę, że rodzinka w komplecie.. - zagadnął nakładając sobie na talerz sałatkę.
- No chyba... - mruknęła Delly. - Ślepy jesteś?
- Nie. Tylko stwierdzam.
- Ti przestań stwierdzać, żryj i idź stąd wreszcie!
- Dopiero przyszedłem.. - odpowiedział z udawanym urażeniem.
- Nie trzeba było w ogóle przychodzić.
- To po co mnie zapraszałaś?!
- Ja cie nie.. Rocky idioto!
- No co? - zapytał uśmiechnięty brunet. - Ja jestem nie winny.
- Zepchnęłaś to na niego, bo sama nie miałaś odwagi mnie zaprosić, tak? - dopytywał się Ell.
- Byłam zajęta, dlatego kazałam Rocky'emu zaprosić gości. A gośćmi miały być Vicky, Lau i Van!!
- Ah... No tak, bo o przyjacielu się zapomina!
- A kto ci powiedział, że jesteś moim przyjacielem?!
- Rydel Mary Lynch 7 lat temu. Ogród w moim domu. ' Jesteśmy przyjaciółmi i będziemy nimi zawsze'!!!
- To było aż 7 lat temu!
- Tak? Byłaś całkiem świadoma tego co mówisz! Nie trzeba było tyle paplać!
- Ja paplam?! To tobie się ten krzywy ryj nie zamyka!
- Ja mam krzywy ryj?!
- A tak!
- A jakoś nie przeszkadzało ci kiedy go całowałś!
- Ja? Całowałam ciebie? W snach! To ty mnie całowałeś!
- A ty się nie broniłaś! Czyli ci się podobało!
- Nic nie mówiłam,l bo nie chciałam ci robić przykrości...
- Jakoś teraz robisz mi przykrość i masz to gdzieś!
- To była inna sytuacja.
- Tak? A ja nie widzę różnic.
- Bo głupi jesteś!
- Sama głupia jesteś!
- Może, ale ty głupszy!
- Pokaż dowód!
- Podaj mi jedno nazwisko majora, który brał udział w wojnie secesyjnej. Może być fikcyjne.
- Yyyyy
- Jasper Whitlock.. - podsunęła Vicky.
- Że w sensie że kto?
- Ugh.. Faceci... Zmierzch - Cullenowie - Alice Cullen - jej mąż Jasper Hale -wcześnie Jasper Whitlock - najmłodszy major - walczył podczas wojny secesyjnej... Takie to trudne serio? - zapytała z niedowierzaniem Victoria.
- On jest głupi. Dla niego wszystko jest trudne.... - odpowiedziała Rydel.
- No to teraz ja ci zadam pytanie. - odparł Ell. - Kim był Jack Sparrow?
- Nie pogrążaj się... - uśmiechnęła się szyderczo blondynka. - Kapitan Czarnej Perły. Główna rola w filmie Piraci z Karaibów. Łyso Ell' ku?
- Wygrałaś... - syknął Ell.
- No to teraz powtarzaj po mnie. - odparła uśmiechnięta blondynka. - Jestem głupi.
- Jestem głupi...
- Delly mądra...
- Delly mądra...
- Kocham Rydel... - wtrącił Rocky.
- Kocham Rydel... - wszyscy spojrzeli na Ell'a. Rocky wstał z krzesła i zaczął:
- I am the champion. I am the champion!!!
- Zamknij się! - rozkazała Delly. - Ell, co ty powiedziałeś.
- To my... - Lau wskazała palcem na górę. Wszyscy wyszli i zostawili ich samych.
- Co powiedziałeś? - powtórzyła pytanie Rydel.
- Bo ja... Kazaliście mi powtarzać więc..
- Ale ty nigdy nie powtórzyłbyś czegoś takiego, gdyby to nie była prawda.
- Ale powtórzyłem. Wszystko to było bezmyślnym kłamstwem, pochodzącym z waszych ust! - wrzasnął brunet.
- Wynoś się stąd! - krzyknęła Rydel.
- Co?
- Wypierdalaj z tego domu!
- Delly... To nie tak.. Ja...
środa, 3 grudnia 2014
Rodział 15
- Jestem w ciąży.. - powtórzyła i uciekła. Rocky stał tam dalej, jakby przed chwilą ktoś go spoliczkował. Po chwili przyszła Rydel.
- Co jest? - zapytała biorąc łyk kakałka.
- Onn.. Ona... Jest w ci.. ciąży.. Marie w sensie. - wydukał w końcu. Tak o to kakałko wylądowało na trawie. Blondynka dostała wielkie oczy.
- Udusze cię ty idioto do sześcianu! - warknęła, łapiąc bruneta za szyje. - Ty.. Z Nią?? Na wymioty mi sie zbiera. Jak mogłeś być takim kretynem. Nie spodziewałabym się czegoś takiego po tobie! Co innego ten przygłup Ross, ale ty? Rocky Mark Lynch?! A co rodzice powiedzą? - puściła w końcu obolałą szyję Rocky 'ego i zaczęła chodzić w kółko po korytarzu. - Przecież obiecałam was pilnować. Przysięgałam.. Jak mama z tatą się dowiedzą, to mi dopiero urządza jesień średniowiecza.. Przecież będę umierać w męczarniach... A to wszystko Kałamarnico przez ciebie! Będę cie za kare nocami nawiedzać! Będziesz beczał i błagał, bym cie zostawiła w spokoju, ale nie! Prześladować cie będę aż do twojej nędznej śmierci!! Buahahaha... A właśnie.. Muszę sobie sukienkę na pogrzeb przygotować, bo jeśli zdam się na gust ciotki Tessy to grabarz się może przestraszyć.. Hmmm... Może wezmę tę czarną mini i białą koszule z kołnierzykiem? Co ja gadam.. Przecież to pogrzeb.. Może..
- Może tą granatową z dekoltem? - podsunął Rik.
- No chyba cię coś boli.. - odpowiedziała mu Rydel. - Pogrzeb, chłopie, na pogrzeb.. Może.. Nie... - powiedziała do siebie i pobiegła przyszykować ciuchy na swój pogrzeb.
- I jak się czujesz w roli przyszłego tatusia? - zagadnął Riker.
- Jak ty w roli baletnicy.. - odparł brunet.
- Błee w rajstopkach...
“““““““““************************************************************
- Laurunia! Vanka! Pozwólcie na chwilę na dół! - zawołał je tata Marano.
- Po co... - Laura leniwie zwlekła się na dół, a za nią Van.
- Widziałyście to zdjęcie? - pokazał im telefon z wizerunkiem Ross'a, jednocześnie dalej dławiąc śmiech.
- Hy hy ale śmieszne.. - dodała z ironią Laura. - Nie masz nic lepszego do roboty? - znudzona powlokła się na górę.
- Rewelka tato! - powiedziała Van i przybili piątkę. - Aha... Tylko nie waż się czegoś takiego próbować z Rik'iem.. - wciągnęła trampki i wyszła z domu.
- Muszę zadzwonić do tego kogoś...
*Rozmowa telefoniczna*
- Halo? - Rocky odezwał się po trzech sygnałach.
- Witaj chłopcze! To zdjęcie, które mi wysłałeś.. Po prostu brak słów.
- Ah tak..
- Chłopak mojej córki ten cały Ross, czy Roś, a moze Ryszard? Nie ważne ! W każdym razie ten durny Lynch... Zasłużył sobie na to!
- No oczywiscie...
- Jak widzę ten jego pysk, jak widzę pysk obojętnie jakiego Lynch'a, albo blondyna, to aż we mnie wrze.. A ty nie jesteś blondynem co?
- Nie, ale..
- Nooo kamień z serca. Wracając do tej foty, to z początku myślałem, że to... Ale to już nie jest rozmowa przez telefon.. Mieszkasz może w pobliżu?
- Aaakurat jestem u Lynch'ów.
- Świetnie, zaraz tam będę.
- Co? Nie... - za późno, pan Marano odłożył słuchawkę i w podskokach pobiegł do Lynch'ów. Otworzył mu Rocky. Zadowolony ojciec rozłożył się na kanapie i zawołał:
- Roś, y nie.. Ryszard!! Riker! Pozwólcie na dół. - zdumieni chłopcy zeszli. Nogi im zdrętwiały, gdy zobaczyli pana Marano w swoim domu. - Spokojnie.. Nie mam grabi.. - odetchnęli z ulgą. - Usiądźcie prosze... - wykonali polecenie. Mimo wszystko cały czas siedzieli jak na szpilkach. Zajęli oba fotele, żeby w razie czego szybko uciec. Rocky zajął miejsce na skraju kanapy.
- A więc.. - zaczął pan Marano. - Ten tu oto wasz znajomy, bardzo mi zaimponował. Jest bardzo dobrze wychowany, zabawny, i jak zauważyliście nie jest blondynem.
- Ale za to brunetką... - mruknął Ross. Pan Marano, na szczęście nic nie usłyszał.
- ... dlatego, uważam iż to on powinien być z jedną z moich córek. Przede wszystkim dlatego, że nie nosi nazwiska Lynch...
- Ale...
- Zamknij się Lynch! Jestem ojcem, one są jeszcze bardzo bardzo młode...
- Ale..
- I dlatego nie mogą decydować same za siebie...
- A... - zaczął Rocky.
- Nie musisz mi dziękować..
- Ale...
- Wiem, wiem, jestem wspaniałym ojcem...
- Ale...
- Tak, wybierz Laurę.. Bardziej nie lubię Ryszarda...
- Ale...
- To nasz brat! - wykrzyczał w końcu Ross. Pan Marano otworzył buzię. - Radzę zamknąć buzie, bo tu muchy latają.. - powiedział i szybko zwiał. To samo zrobił Rik, rzucając tylko:
- Powodzenia z grabiami, tatuśku.. - pan Marano powoli skierował wzrok na nieco przestraszonego bruneta. Rocky miał świadomość, że właśnie teraz przeżywa ostatnie chwile w życiu. Jego serce jeszcze tylko przez chwilę bije. Łapczywie wykonywał wdech i wydech. PAN Marano wstał i poszedł do kuchninie zaszczycając go spojrzeniem. Zaczął przeglądać szuflady, robiąc przy tym masę hałasu. W końcu chyba znalazł to czego szukał. Wrócił do przestraszonego Rocky'ego. W lewej ręce miał chochle, a w prawej paralizator. Rocky nie tracił czasu. Natychmiast w wybiegł z domu kierowałsię w stronę domu Van. PAN Marano deptał mu po piętach. Zasapany brunet wpadł do domu Van. Na drodze stanęła mu mama Marano. Z grabiami w rece.
- AA.... Myślałam, że ty Lynch..
- Nnie skąd.. Jest może Van? - zapytał drżącym głosem.
- Na górze.. - Rocky śmignąl do Van i zatrzasnął drzwi. - Ratuj!!!
- Przed czym?! - zapytała zdziwiona.
- Twój tata.. - w tym momencie usłyszeli straszny huk. Drzwi wyleciały z zawiasów. Na ich miejscu stał rozwścieczony mężczyzna. Rocky skierował sie w stronę balkonu, ale poczuł ostry ból. No tak... Dopadła go chochla.. Stracił równowagę i upadł.
- Rocky! - krzyknęła Ness. - Nic ci nie jest?
- Niech się cieszy, że nie jest blondynem.. - powiedział Władca Grabi i wyszedł zadowolony.
- Ty krwawisz!!
- nic mn nie jest..- wyjąkal i z trudem wstał. Vanessa pomogła mu dojść do domu. Na progu spotkali jakąś blondynkę.
- Hejj .. - powiedziała zdumipna. - Tu mieszka Rocky Lynch?
- Tak.. To ja - odpowiedział Rocky.
- Mam na imię Victoria. Jestem siostrą Marie.
- Coś z nią? Coś z dzieckiem?
- Tak jakby...
I oto znów wplatałam pomysł Lovely Rosser. I znów jej bardzo dziękuje. A tak w ogóle to ze smutkiem stwierdzam, że jest coraz mniej komentarzy... :/ jeśli coś wam się nie podoba, czy macie jakieś pomysły, piszcie śmiało :)
- Co jest? - zapytała biorąc łyk kakałka.
- Onn.. Ona... Jest w ci.. ciąży.. Marie w sensie. - wydukał w końcu. Tak o to kakałko wylądowało na trawie. Blondynka dostała wielkie oczy.
- Udusze cię ty idioto do sześcianu! - warknęła, łapiąc bruneta za szyje. - Ty.. Z Nią?? Na wymioty mi sie zbiera. Jak mogłeś być takim kretynem. Nie spodziewałabym się czegoś takiego po tobie! Co innego ten przygłup Ross, ale ty? Rocky Mark Lynch?! A co rodzice powiedzą? - puściła w końcu obolałą szyję Rocky 'ego i zaczęła chodzić w kółko po korytarzu. - Przecież obiecałam was pilnować. Przysięgałam.. Jak mama z tatą się dowiedzą, to mi dopiero urządza jesień średniowiecza.. Przecież będę umierać w męczarniach... A to wszystko Kałamarnico przez ciebie! Będę cie za kare nocami nawiedzać! Będziesz beczał i błagał, bym cie zostawiła w spokoju, ale nie! Prześladować cie będę aż do twojej nędznej śmierci!! Buahahaha... A właśnie.. Muszę sobie sukienkę na pogrzeb przygotować, bo jeśli zdam się na gust ciotki Tessy to grabarz się może przestraszyć.. Hmmm... Może wezmę tę czarną mini i białą koszule z kołnierzykiem? Co ja gadam.. Przecież to pogrzeb.. Może..
- Może tą granatową z dekoltem? - podsunął Rik.
- No chyba cię coś boli.. - odpowiedziała mu Rydel. - Pogrzeb, chłopie, na pogrzeb.. Może.. Nie... - powiedziała do siebie i pobiegła przyszykować ciuchy na swój pogrzeb.
- I jak się czujesz w roli przyszłego tatusia? - zagadnął Riker.
- Jak ty w roli baletnicy.. - odparł brunet.
- Błee w rajstopkach...
“““““““““************************************************************
- Laurunia! Vanka! Pozwólcie na chwilę na dół! - zawołał je tata Marano.
- Po co... - Laura leniwie zwlekła się na dół, a za nią Van.
- Widziałyście to zdjęcie? - pokazał im telefon z wizerunkiem Ross'a, jednocześnie dalej dławiąc śmiech.
- Hy hy ale śmieszne.. - dodała z ironią Laura. - Nie masz nic lepszego do roboty? - znudzona powlokła się na górę.
- Rewelka tato! - powiedziała Van i przybili piątkę. - Aha... Tylko nie waż się czegoś takiego próbować z Rik'iem.. - wciągnęła trampki i wyszła z domu.
- Muszę zadzwonić do tego kogoś...
*Rozmowa telefoniczna*
- Halo? - Rocky odezwał się po trzech sygnałach.
- Witaj chłopcze! To zdjęcie, które mi wysłałeś.. Po prostu brak słów.
- Ah tak..
- Chłopak mojej córki ten cały Ross, czy Roś, a moze Ryszard? Nie ważne ! W każdym razie ten durny Lynch... Zasłużył sobie na to!
- No oczywiscie...
- Jak widzę ten jego pysk, jak widzę pysk obojętnie jakiego Lynch'a, albo blondyna, to aż we mnie wrze.. A ty nie jesteś blondynem co?
- Nie, ale..
- Nooo kamień z serca. Wracając do tej foty, to z początku myślałem, że to... Ale to już nie jest rozmowa przez telefon.. Mieszkasz może w pobliżu?
- Aaakurat jestem u Lynch'ów.
- Świetnie, zaraz tam będę.
- Co? Nie... - za późno, pan Marano odłożył słuchawkę i w podskokach pobiegł do Lynch'ów. Otworzył mu Rocky. Zadowolony ojciec rozłożył się na kanapie i zawołał:
- Roś, y nie.. Ryszard!! Riker! Pozwólcie na dół. - zdumieni chłopcy zeszli. Nogi im zdrętwiały, gdy zobaczyli pana Marano w swoim domu. - Spokojnie.. Nie mam grabi.. - odetchnęli z ulgą. - Usiądźcie prosze... - wykonali polecenie. Mimo wszystko cały czas siedzieli jak na szpilkach. Zajęli oba fotele, żeby w razie czego szybko uciec. Rocky zajął miejsce na skraju kanapy.
- A więc.. - zaczął pan Marano. - Ten tu oto wasz znajomy, bardzo mi zaimponował. Jest bardzo dobrze wychowany, zabawny, i jak zauważyliście nie jest blondynem.
- Ale za to brunetką... - mruknął Ross. Pan Marano, na szczęście nic nie usłyszał.
- ... dlatego, uważam iż to on powinien być z jedną z moich córek. Przede wszystkim dlatego, że nie nosi nazwiska Lynch...
- Ale...
- Zamknij się Lynch! Jestem ojcem, one są jeszcze bardzo bardzo młode...
- Ale..
- I dlatego nie mogą decydować same za siebie...
- A... - zaczął Rocky.
- Nie musisz mi dziękować..
- Ale...
- Wiem, wiem, jestem wspaniałym ojcem...
- Ale...
- Tak, wybierz Laurę.. Bardziej nie lubię Ryszarda...
- Ale...
- To nasz brat! - wykrzyczał w końcu Ross. Pan Marano otworzył buzię. - Radzę zamknąć buzie, bo tu muchy latają.. - powiedział i szybko zwiał. To samo zrobił Rik, rzucając tylko:
- Powodzenia z grabiami, tatuśku.. - pan Marano powoli skierował wzrok na nieco przestraszonego bruneta. Rocky miał świadomość, że właśnie teraz przeżywa ostatnie chwile w życiu. Jego serce jeszcze tylko przez chwilę bije. Łapczywie wykonywał wdech i wydech. PAN Marano wstał i poszedł do kuchninie zaszczycając go spojrzeniem. Zaczął przeglądać szuflady, robiąc przy tym masę hałasu. W końcu chyba znalazł to czego szukał. Wrócił do przestraszonego Rocky'ego. W lewej ręce miał chochle, a w prawej paralizator. Rocky nie tracił czasu. Natychmiast w wybiegł z domu kierowałsię w stronę domu Van. PAN Marano deptał mu po piętach. Zasapany brunet wpadł do domu Van. Na drodze stanęła mu mama Marano. Z grabiami w rece.
- AA.... Myślałam, że ty Lynch..
- Nnie skąd.. Jest może Van? - zapytał drżącym głosem.
- Na górze.. - Rocky śmignąl do Van i zatrzasnął drzwi. - Ratuj!!!
- Przed czym?! - zapytała zdziwiona.
- Twój tata.. - w tym momencie usłyszeli straszny huk. Drzwi wyleciały z zawiasów. Na ich miejscu stał rozwścieczony mężczyzna. Rocky skierował sie w stronę balkonu, ale poczuł ostry ból. No tak... Dopadła go chochla.. Stracił równowagę i upadł.
- Rocky! - krzyknęła Ness. - Nic ci nie jest?
- Niech się cieszy, że nie jest blondynem.. - powiedział Władca Grabi i wyszedł zadowolony.
- Ty krwawisz!!
- nic mn nie jest..- wyjąkal i z trudem wstał. Vanessa pomogła mu dojść do domu. Na progu spotkali jakąś blondynkę.
- Hejj .. - powiedziała zdumipna. - Tu mieszka Rocky Lynch?
- Tak.. To ja - odpowiedział Rocky.
- Mam na imię Victoria. Jestem siostrą Marie.
- Coś z nią? Coś z dzieckiem?
- Tak jakby...
I oto znów wplatałam pomysł Lovely Rosser. I znów jej bardzo dziękuje. A tak w ogóle to ze smutkiem stwierdzam, że jest coraz mniej komentarzy... :/ jeśli coś wam się nie podoba, czy macie jakieś pomysły, piszcie śmiało :)
sobota, 29 listopada 2014
Rozdział 14
Od ostatnich wydarzeń minął tydzień. Ani Delly, ani Ratliff nie wspominali tego co się wydarzyło. Rydel żyła tylko tym, by ściągnąć brata do domu. Nie myślała o niczym innym. Ellington widział jak ona cierpi ale nie potrafił pomóc. Chciał, ale nie wiedział jak... Ich codzienne relacje ograniczyły się do "dialogu" :
- Hej.
- Cześć.
- Co tam u ciebie?
- Wszystko dobrze, a u ciebie?
- Też.
- To pa.
- Pa.
W końcu nastał dzień przyjazdu Rocky'ego. Rydel była strasznie podekscytowany, a zarazem zdenerwowana. Wstała już o 8 i zajęła się śniadaniem. Małpy zeszły żeby zjeść, a potem cała trójka poszła do domu Zdziry. Ku ich zadowoleniu otworzył im Rocky.
- Nie, nie... Wszyscy tylko nie wy..
- Miłe powitanie, braciszku.. - powiedział Ross.
- Przecież wiemm... - mruknął brunet.
- Rocky wróć do domu. - poprosiła Rydel.
- Nie.
- Rocky wróć...
- Nie Rydel! Nie jestem już tym samym Rocky'm.
- Jak to nie?! - krzyknęła blondynka. - Jesteś moim, naszym bratem rozumiesz? Jesteś Lynch'em.
- Albo sam wrócisz do domu, albo osobiście cię tam zawlokę kretynie! - zagroził Rik. Rocky szybko zatrzasnął drzwi.
- Idiota.. - mruknął Blondasek. - To nie ma sensu wrócimy tu jutro. - wszyscy zgodnie kiwnęli głowami.
- Skoczmy jeszcze po małe zakupy, bo lodówka jest prawie pusta. - powiedziała Delly. We trójkę udali się do.. Biedronki ;). Pomijając fakt, że Ross zapakował pół koszyka żelków miśków, a Rik ¼ koszyka załadował kaszkami dla dwulatków, zabrali jeszcze masło orzechowe, nutelle, chleb, świeże truskawki i lody śmietankowe na patyku. Wychodząc Rik zauważył coś ciekawego.
- EJ patrzcie Zdzira Rocky'ego!
- Co gdzie?! - zapytali razem Rydel i Ross.
- Tam! - pokazał palcem. - I całuje się z jakimś... Blondynem?
- Co za chamidło! Już ja jej pokaże!
- Rydel stój! - zatrzymał ją blondyn, a ona zaczęła się wyrywać.
- Zróbmy jej zdjęcie.. - podsunął Ross. Rodzeństwo spojrzało na niego jak na idiotę.
- No co? - zapytał.
- Nic.. - odpowiedziała blondynka i wyjęła komórkę, żeby zrobić zdjęcie.
- Po prostu, chyba po raz pierwszy powiedziałeś coś bardziej inteligentnego niż ty sam.. - powiedział po chwili Riker.
- Dzięki Antylopo..
- A proszę cię bardzo.
- Ale i tak masz wpierdziel...
- Antylopy i Łosie trochę powagi! Idziemy po Rocky'ego.. I tym razem wyczuwam tryumf.. - uśmiechnięci poszli pod dom Marie. Długo dzwonili, aż w końcu otworzył Rocky.
- Dzwonie na polocję..- zagroził.
- Nie trzeba. - uspokiła go Delly. - Spójrz na to. - podała mu telefon.
- Czy to..? Czy... To Marie?
- Tak... - Rydel zobaczyła rozpacz w jego oczach.. Teraz widziała jak mu na niej zależało. A ona potraktowala go jak śmiecia.
- Jesteście pewni?? - brunetowi załamywał się głos.
- Widzieliśmy to na własne oczy...
- Dajcie mi chwilę.. - poprosił Rocky i zniknął w drzwiach. Wrócił po dziesięciu minutach z torbą na ramieniu.
- Chyba pora wrócić do domu. - uśmiechnął się. Delly przytuliła się do brata. Po chwili przytulali się we czwórkę.
- A to co ma znaczyć?! - przerwała im Marie. Rydel pokazała jej zdjęcie.
- To F...fotomontaż... Rocky skarbie! Wierzysz im?!
- Teraz już tak. Jesteś pwrfidną, wyrachowaną małpą Marie. Nie chce mieć z tobą nic wspólnego. Chodźcie do domu. - szczęśliwi poszli do domu.
- To co balanga? - zapytał Ross.
- Czemu nie.. - uśmiechnął się leciutko Rocky. - IDE się rozpakować.
- A w morde chcesz? - zapytała Rydel, gdy Rocky zniknął.
- Co? Za co?
- Ty nie widzisz, że on na prawdę ją kochał? On to tak przeżywa, a ty z balangą wyjeżdżasz.
- Przecież się zgodził.. - Blondasek był zdezorientowany. Delly pacnęła się r3ką w łeb. Uszłyszel krzyk Rocky'ego. Brunet momentalnie zjawił się na dole i chwycił Ross'a za koszulę.
- EJ, o co chodzi? - zapytała Delly.
- Ten tu o... - wskazał podbródkiem na Blondaska. - napisał na mojej ścianie różową farbą " Rocky tańczy makarenę co rano w różowej bieliźnie i staniku Rydel."!!!
- Aha.. To nie przeszkadzam. - powiedziała blondynka i poszła do salonu.
- Rydel!! Nie zostawiaj mnie samego! Błagam... - krzyczał Ross.
- Drogi braciszku.. Pomóc ci w dokonaniu zemsty? - zapytał nie odzywający się do tąd Rik.
- Przynieś słoik smalcu od pani Doubglir. Ta miła staruszka na pewno użyczy nam troche tego szlachetnego wyrobu. Potem przynieś pierze z poduszki Ross'a, twoje zużyte skarpetki i banana. - po piętnastu minutach Riker przyniósł wszystko o co prosił go brat. Ross został przywiązany do krzesła i mimo jego szamotania się przyozdobiono go. Wpierw Rocky wysmarował mu twarz smalcem, potem przykleja do niej pierz. Następnie rozgniótl banana i wtarł w bujną grzywę Blondaska i na końcu wziął skarpetkę Rik'a rozciął ją wzdłuż i wykorzystał jako szalik dla Ross'iaka. Po skończonym dziele zrobił zdjęcie i wysłał do Rik'a Laury, Van, Rydel, Ell'a i rodziców Marano. Delly po przetrwaniu pół godzinnego ataku śmiechu odwiązała brata. Po chwili na dół zszedł Rocky. Dostał SMS-a od taty Marano;
Kimkolwiek jesteś, wiedz, że cię lubię. :3
Zadzwonił dzwonek. Rocky pobiegł otworzyć. W drzwiach stała Marie.
- Rocky... Ja. Ja... Jestem w ciąży.. - powiedziała na jednym tchu.
- Żżże.. Coo???
- Hej.
- Cześć.
- Co tam u ciebie?
- Wszystko dobrze, a u ciebie?
- Też.
- To pa.
- Pa.
W końcu nastał dzień przyjazdu Rocky'ego. Rydel była strasznie podekscytowany, a zarazem zdenerwowana. Wstała już o 8 i zajęła się śniadaniem. Małpy zeszły żeby zjeść, a potem cała trójka poszła do domu Zdziry. Ku ich zadowoleniu otworzył im Rocky.
- Nie, nie... Wszyscy tylko nie wy..
- Miłe powitanie, braciszku.. - powiedział Ross.
- Przecież wiemm... - mruknął brunet.
- Rocky wróć do domu. - poprosiła Rydel.
- Nie.
- Rocky wróć...
- Nie Rydel! Nie jestem już tym samym Rocky'm.
- Jak to nie?! - krzyknęła blondynka. - Jesteś moim, naszym bratem rozumiesz? Jesteś Lynch'em.
- Albo sam wrócisz do domu, albo osobiście cię tam zawlokę kretynie! - zagroził Rik. Rocky szybko zatrzasnął drzwi.
- Idiota.. - mruknął Blondasek. - To nie ma sensu wrócimy tu jutro. - wszyscy zgodnie kiwnęli głowami.
- Skoczmy jeszcze po małe zakupy, bo lodówka jest prawie pusta. - powiedziała Delly. We trójkę udali się do.. Biedronki ;). Pomijając fakt, że Ross zapakował pół koszyka żelków miśków, a Rik ¼ koszyka załadował kaszkami dla dwulatków, zabrali jeszcze masło orzechowe, nutelle, chleb, świeże truskawki i lody śmietankowe na patyku. Wychodząc Rik zauważył coś ciekawego.
- EJ patrzcie Zdzira Rocky'ego!
- Co gdzie?! - zapytali razem Rydel i Ross.
- Tam! - pokazał palcem. - I całuje się z jakimś... Blondynem?
- Co za chamidło! Już ja jej pokaże!
- Rydel stój! - zatrzymał ją blondyn, a ona zaczęła się wyrywać.
- Zróbmy jej zdjęcie.. - podsunął Ross. Rodzeństwo spojrzało na niego jak na idiotę.
- No co? - zapytał.
- Nic.. - odpowiedziała blondynka i wyjęła komórkę, żeby zrobić zdjęcie.
- Po prostu, chyba po raz pierwszy powiedziałeś coś bardziej inteligentnego niż ty sam.. - powiedział po chwili Riker.
- Dzięki Antylopo..
- A proszę cię bardzo.
- Ale i tak masz wpierdziel...
- Antylopy i Łosie trochę powagi! Idziemy po Rocky'ego.. I tym razem wyczuwam tryumf.. - uśmiechnięci poszli pod dom Marie. Długo dzwonili, aż w końcu otworzył Rocky.
- Dzwonie na polocję..- zagroził.
- Nie trzeba. - uspokiła go Delly. - Spójrz na to. - podała mu telefon.
- Czy to..? Czy... To Marie?
- Tak... - Rydel zobaczyła rozpacz w jego oczach.. Teraz widziała jak mu na niej zależało. A ona potraktowala go jak śmiecia.
- Jesteście pewni?? - brunetowi załamywał się głos.
- Widzieliśmy to na własne oczy...
- Dajcie mi chwilę.. - poprosił Rocky i zniknął w drzwiach. Wrócił po dziesięciu minutach z torbą na ramieniu.
- Chyba pora wrócić do domu. - uśmiechnął się. Delly przytuliła się do brata. Po chwili przytulali się we czwórkę.
- A to co ma znaczyć?! - przerwała im Marie. Rydel pokazała jej zdjęcie.
- To F...fotomontaż... Rocky skarbie! Wierzysz im?!
- Teraz już tak. Jesteś pwrfidną, wyrachowaną małpą Marie. Nie chce mieć z tobą nic wspólnego. Chodźcie do domu. - szczęśliwi poszli do domu.
- To co balanga? - zapytał Ross.
- Czemu nie.. - uśmiechnął się leciutko Rocky. - IDE się rozpakować.
- A w morde chcesz? - zapytała Rydel, gdy Rocky zniknął.
- Co? Za co?
- Ty nie widzisz, że on na prawdę ją kochał? On to tak przeżywa, a ty z balangą wyjeżdżasz.
- Przecież się zgodził.. - Blondasek był zdezorientowany. Delly pacnęła się r3ką w łeb. Uszłyszel krzyk Rocky'ego. Brunet momentalnie zjawił się na dole i chwycił Ross'a za koszulę.
- EJ, o co chodzi? - zapytała Delly.
- Ten tu o... - wskazał podbródkiem na Blondaska. - napisał na mojej ścianie różową farbą " Rocky tańczy makarenę co rano w różowej bieliźnie i staniku Rydel."!!!
- Aha.. To nie przeszkadzam. - powiedziała blondynka i poszła do salonu.
- Rydel!! Nie zostawiaj mnie samego! Błagam... - krzyczał Ross.
- Drogi braciszku.. Pomóc ci w dokonaniu zemsty? - zapytał nie odzywający się do tąd Rik.
- Przynieś słoik smalcu od pani Doubglir. Ta miła staruszka na pewno użyczy nam troche tego szlachetnego wyrobu. Potem przynieś pierze z poduszki Ross'a, twoje zużyte skarpetki i banana. - po piętnastu minutach Riker przyniósł wszystko o co prosił go brat. Ross został przywiązany do krzesła i mimo jego szamotania się przyozdobiono go. Wpierw Rocky wysmarował mu twarz smalcem, potem przykleja do niej pierz. Następnie rozgniótl banana i wtarł w bujną grzywę Blondaska i na końcu wziął skarpetkę Rik'a rozciął ją wzdłuż i wykorzystał jako szalik dla Ross'iaka. Po skończonym dziele zrobił zdjęcie i wysłał do Rik'a Laury, Van, Rydel, Ell'a i rodziców Marano. Delly po przetrwaniu pół godzinnego ataku śmiechu odwiązała brata. Po chwili na dół zszedł Rocky. Dostał SMS-a od taty Marano;
Kimkolwiek jesteś, wiedz, że cię lubię. :3
Zadzwonił dzwonek. Rocky pobiegł otworzyć. W drzwiach stała Marie.
- Rocky... Ja. Ja... Jestem w ciąży.. - powiedziała na jednym tchu.
- Żżże.. Coo???
środa, 26 listopada 2014
Rozdział 13
TY TO DOPIERO JESTEŚ SKOŃCZONYM IDIOTĄ..
- Ależ proszę panią... - zaczął się tłumaczyć Rik. - To był...
- Kochani jestem! - cała trójka usłyszała głos taty Marano.
- Teraz to się doigrałeś... - mruknęła złowieszczo i wyszła. Rik w ułamku sekundy znalazł się przy balkonie. Znalazł się na barierce. Miał zamiar zejść po szybciej podstawionej drabinie, ale ku jego rozpaczy drabina przewróciła sie i plackiem spoczywała na ziemi. Blondyn cicho przeklął.
- Van, kupiłem ci... - do pokoju wszedł tata Marano. Spojrzał na Rik'a, a tabletki wypadły mu z rąk. - Ty, ty... Ty... Wredny, tchórzliwy, cuchnący.... Ty... Gadzie Niemyty... Ty pomyłko filozoficzna.... Ty Łosiu Pieprzony... ty błaźnie pospolity... Niewdzięczniku... Małpolludzie... Żałosna imitacjo człowieka...
- Em, może pan już skończyć mnie obrażać i przejdziemy do sceny z grabiami? Ta barierka trochę mnie uwiera... - przerwał Rik.
- Nie przerywaj mi gówniarzu! Ty Cepie... ty klaunie... Ty idioto kompletny... Grzybie marynowany! Robaku przegnity.... ty... skończyły mi się pomysły... - powiedział i podbiegł do Rik'a. Siłą ściągnął go z barierki. Blondyn wyrywał się, ale to niestetty nic nie dało. Pan Marano przygwoździł go do ściany.
- A teraz... - zaczął. - Przywitaj się proszę Lynch'u drogi z moją przyjaciółką Gieńką. - powiedział i pokazał mu prawą pięsć. - ... i przyjacielem Zdzichem... - dokończył ukazując lewą pieść.
- Chwileczkę! - przerwała Van. - Tato, czy to nie była Gieńcia i Władek?
- Co?? Ależ nie, no gdzie no Vanka... - powiedział obracając się do córki. - A teraz pozwól, że wróce do mojej ulubionej czynności... - odwrócił sie z powrotem do Riker'a... Ale go juz tam nie było. Korzystając z okazji, gdy oprawca zjmował się córką, osuwając się po ścianie, wyminął pana Marano i na czworaka dotarł do drzwi. Wstał i otworzył je na oścież. Zdumiony ojciec Van spojrzał na blondyna.
- A teraz moi drodzy... Zapamiętajcie ten dzień, kiedy prawie udało wam się schwytać Sexownego Kapitana Riker'a Lyncha! - zawołał i zniknął.Vanessa uśmiechnęła się do siebie.
- Muszę sobie sprawić podręczny toporek... - mruknał pan Marano i wyszedł z pokoju.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪
Pan Kapitan Sexowny dotarł do domu.
- No siema ludzie! - zawołal od progu. - Tak, tak to ja... Kapitan Sexowny Riker Lynch.. Nie, nie dzisiaj nie musicie mi bić pokłonów. Mam dobry humor i nikogo nie zlinczuje! - bełkotał na cały dom. Dotarł do kuchni.
- Hej ptaszki! - uśmiechnął sie widząc Rydel i Ell'a rozmawiających w najlepsze. - Gdzie Ross?
- Na górze z Laurą. - odpowiedział Ell. Oboje popatrzyli na blondyna, jakby na coś czekając.
- Co? - zapytał Rik.
- Gówno... Spierdalaj na górę... Ross cię wołał! - powiedziała Ryd.
- Ale ja nic nie słysz.... Aaaaa spk. - mrugnął do blondynki, a ta tylko się uśmiechnęła.
- Myślałem, że już nigdy sobie nie pójdzie... - odpowiedział cicho Ell.
- A chciałeś, żeby sobie poszedł? - zapytała Delly.
- Ehm.. No ten, bo ja.... - zaczął kłopotliwie się uśmiechać i świdrować oczami po całym pomieszczeniu. Rydel nie mogła doczekać się jego odpowiedzi. Czuła motylki w brzuchu.. Sekundę.. Motylki? Przecież motylki czujesz zazwyczaj, gdy całujesz ukochanego.. A tu prosze.. Najwyraźniej zakochała się na zabój, a każde słowo Ellingtona, związane z ich bliskoscią, wywołuje owady...
- E ja... Bałem sie, że będzie chciał wypić moją kawę.. - odpowiedział w końcu.
- Aha. - Rydel odrobinkę posmutniała.
- Hej? Coś nie tak? - zapytał brunet.
- Wszystko w najlepszym porządku... - wyszeptała i spojrzała w jego piękne, duże, śmiejące się paczałki. Trwali tak, spoglądając na siebie. Byli corasz to bliżej. Ich oddechy mieszały się. Stykali się nosami. Oczy Ellingtona tonęły w czekoadowej otchłani oczu Delly. Wreszcie..................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Brunet musnął leciutko wargi Delly, a ta natychmiast się uśmiechnęła. Ellington, widząc jej zadowolenie, znów to zrobił, ale tym razem śmielej. Było tak idealnie... Przerwał im telefon Ell'a.
- Czego Cholerniku? - wykrzyczał do słuchawki. - Ooo cześć ciociu... Co ja? Żle sie odzywam? Gdzie tam... Myślałem, że to ktoś inny.. Bo... Aha... - włożył telefon do kieszeni.
- Co jest? - zapytała zarumieniona Delly.
- Moja ciocia dzwoniła z telefonu kuzyna, powiedziałem, co powiedziałem.. Ciocia zadzwoni do matki i będę miał kazanie na temat złych słówek.. -powiedział z ironią.
- Mam się czuć winna? - zapytała cicho blondynka.
- Ty? Ty nigdy nie jesteś winna... - odpowiedział i zblizył się do niej, z zamiarem wznowienia pocałunku. Usłyszeli kroki na schodach. Blondynka spojrzała na niego pytająco.
- A w dupie to mam! - powiedział i wpił się w usta Delly.
- EJ to mój tekst. - przypomniała Laura, wchodząc do kuchni razem z Ross'em.
- No pewnie... - zaczął Blondasek. - Wy się całujecie, a nadal nie wiemy jak Rocky'ego ściągnąć do domu. - Rydel szybko odepchnęła Ell'a.
- Masz racje.. - odpowiedziała. - Trzeba zająć się Rocky'm. Przepraszam Ell...
- Co? Za co ty... - zaczął, ale nie skończył. Znów zadzwonił jego telefon. - Tak?
- Ellingtonie! Natychmiast do domu! - usłyszeli krzyk jakieś kobiety.
- Zaraz będę.. - powiedział i rozłączył się. - Muszę już iść. Delly.. Pogadamy jutro.
- Odprowadzę cię.. - zaproponował Ross. Oboje wyszli. Rydel zaczęła walić głową o kuchenny blat.
- Co się z tobą dzieje Delly? - zapytała zszokowana Laura.
- A to że jestem potworem rozumiesz? Zamiast myśleć o tym jak ściągnąć brata do domu, rzucam się w ramiona facetowi, który częściowo miał winę w wyprowadzce Rocky'ego..
- I?
- I? Nie rozumiesz? A co jeśli Ell jest tylko pocieszeniem, po Rocky'm. Jeśli całowałam się z Ell'em, dlatego aby czuć się znów potrzebną.. Może po prostu chciałam zamurować pustkę po bracie, a Ell od początku był tylko i wyłącznie moim zauroczeniem..
- Coś nie sadze.. - odpowiedziała Lau.
- Muszę to przemyśleć.. - blondynka udała się do swojego pokoju, a Laura poszła do domu.
♦Rozmowa Ell'a i Ross'a♦
- I co tam? - zapytał Blondasek.
- Nic, a co ma być?
- Migdaliłeś się z moją siostrą, pamiętasz?
- Co?? A to.. Tak, tak. Ale nie wiem czy to nie był błąd..
- Że kurna co? - wykrzyknął Ross.
- Ona... Wydawało mi się, że ona się waha. No i potem jeszcze wspomniałeś o Rocky'm. Myślę, że ona potrzebuje teraz przede wszystkim wsparcia braci. - Ross spojrzał na niego jak na idiotę.
- Ty to dopiero jesteś skończonym idiotą.. - powiedział i oddalił się.
- Co? - zapytał Ell sam siebie. Wzruszył ramionami i poszedł do domu.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♪♪
Rydel siedziała na łóżku i skubała stokrotkę wyliczając:
- Kocha, nie kocha, kocha, nie kocha... - właśnie.. - myślała. Czy on kocha, czy ja kocham? A może to tylko młodzieńczy wybryk..
Rozdział w końcu skończony :D Pozwoliłam sobie wykorzystać pomysł Lovely Rosser : Lynch! Dlaczego gwałcisz moją córkę do cholery?!. Za podsunięcie wersu serdecznie dziękuje :*
sobota, 22 listopada 2014
Powracam w nowej odsłonie ;)
Tak, to znów ja. Tym razem bez rozdziała.. Ale z nowym blogiem. Ala za pewne przeczuwała, że to się stanie. Wykraczam poza świat normalny i wkraczam w świat tajemniczy, mroczny.. Wampirzy. Bloga założyłam głównie po to, żeby mieć gdzie pisać te moje dyrdymały. A jeśli się wam spodoba zapraszamy do komentowania. Będzie mi bardzo miło :* wiecznieszczesliwichcielibysmy.blogspot.com
No i to chyba tyle. Do środy!
No i to chyba tyle. Do środy!
ROZDZIAŁ 12
Ross won!
- Witam. - powiedział policjant z dziwnym uśmieszkiem. Był nie wiele wyższy od Rik'a, chudy jak sztacheta za płotem, zielone oczy, brązowe gęste loczki. Ubrany w tradacyjny mundur i co dziwniejsze u boku miał tylko pałkę i kajdanki.. Bez pistoletu, czy krótkofalówki. Ell zaczął się gorliwie zastanawiać czy ów funkcjonariusz jest taką ciapą i zgubił strzelbę, a może Rik mu ją zwinął...- Dzień dobry. - odpowiedziała grzecznie Delly. - Co się stało?
- Złapałem tego tu opryszka, który próbował okraść państwa dom. - powiedział z dumą. Ross z trudem ukrywał śmiech.
- Niekoniecznie.. - odpadła z uśmiechem Rydel.
- Koniecznie, koniecznie, droga obywatelko Stanów Zjednoczonych Ameryki. - Ross nie wytrzymał i wybuchł śmiechem.
- Przepraszam.. Brat jest chory.. - wytłumaczyła Delly. - Rossi idź się połoz, Ellingtonek zaraz przyjdzie ci przeczytać bajeczke o Muminkach dobrze? A Delluś zrobi piciu w buteleczkę i mały Rossuś pójdzie aśku. - Ross, Ell, Laura, Rik i przybyły policjant spojrzeli na nią jak na wariatkę.
- Ross won! - syknęła. Na szczęście Blondasek zrozumiał i polazł na górę.
- A więc jak już mówiłem złapałem tego tu włamywacza, który wyskakiwał z okna na piętrze. Po przeszukaniu znalazłem ten oto naszyjnik.
- Naszyjnik był dla Vanessy! - wyjaśnił Rik. Dostał za to w łeb od policjanta.
- I ciągle mi tą bajkę wciska... Że szedł do dziewczyny przez okno, bo gdyby wyszedł drzwiami to siostra czyli pani tak? ...by zauważyła i się wściekła, bo w pokoju zostawił straszny syf, do tego musi wymyślić jakiś plan, żeby Rocky'ego ściągnąć do domu.. I myśli, że ja Anthony Jeremy Jackson Harley Dominick von Junginder III Junior się na to nabiorę. Otóż nie... Mój pradziadek był policjantem, mój ojciec był policjantem, moja babcia była policjantka, a matka więźniarką. Los naszej rodziny związany jest z prawem... A było to tak... - i tu jak za pewne się domyślacie, nasz sławny policjant Antek przytoczył historię całego swojego rodu. Tak był zajęty opowiadaniem, że nawet nie zauważył, kiedy Rik wyśliznął się z jego uścisku i pognał do domu swojej dziewczyny. Tym samym skazał rodzeństwo i Laurę na 4- godzinną historię von Junginderów. Skończyło się na tym, że Laura zasnęła rozłożona na schodach, a Rydel wtulona w chrapiącego Ell'a wraz z nim podpierała ściany. Wreszcie, gdy drogi funkcjonariusz przechodził do wojny secesyjnej, podczas której walczył stryjeczny brat szwagra drugiego męża pra pra pra pra babki Junginderówny zadzwonił zbawienny telefon Antka.
- Tak? Mówi Anthony Jeremy Jackson Harley Dominick von Junginder III Junior Funkcjonariusz Policji Miejskiej Los Angeles Stanów Zjednoczonych Ameryki.
- Anth po cholerę się tak przedstawiasz? Mówiłem ci to nie potrzebne... - dało się słyszeć niski głos. W wyobrażeniu w pół żywej Delly, po drugiej stronie siedział drobny facet z długą siwą brodą i mega okularami. - Mniejsza o to. W dzielnicy senioralnej kot utknął na drzewie. Twoja misja na dziś to Uratuj Kotka.
- Tak jest! - wykrzyknął policjant i się rozłączył. Zwrócił się do zasypanej trójki. - Los Angeles mnie wzywa. Ale nie martwcie się, dobrzy Obywatele Stanów Zjednoczonych Ameryki. Gdy tylko zajdzie taka potrzeba, pomoge wam z wielką radością. Do widzenia!
- Do widzenia! - odpowiedziała Delly i szybko zatrzasnęła drzwi za p. Antkiem. - Rik + Moje Ręce = Trup!!!
-Delluś kawy? - zapytał Ell.
- Co? Ja? Delluś.... Tak, pewnie! - uśmiechnęła się.
- EJ! Zakochańce! Ja też tu jestem! - obudziła się Lau.
- Ah no fakt... Kawy Lau? - przypomniał sobie Ell. Delly w tym czasie próbowała pozbyć się rumieńca, który zyskała dzięki zawołaniu "Zakochańce!".
-Dzięki, że o mnie pamiętasz Ellingtonie!
- Zawsze do usług. - polecił się Ell i pomaszerował do kuchni.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪
- Misiek co do jasnej ciasnej tu robisz? - wykrzyknęła zdumiona Van.
- W tej chwili? Siedze sobie na obręczy balkonu, do tego nie mogę z niej zejść, bo zaxzepiłem spodniami. A na dodatek barierka wżyna mi się w... Klejnoty... - dodał troszkę ciszej. Van pomogła Rik'owi wejść do środka. Blondyn pobiegł do łazienki. Po chwili Van usłyszała brzęk metalu, i trysk wody. Wparowała do środka. Riker stał mokry w wannie, w ręku miał pół rury, a na twarzy wymalowany szok.
- Emmm chcę wiedzieć co tu się stało? - blondyn przecząco potrząsnął głową. - Posprzątaj! - rzuciła Ness i wyszła. Po pół godziny doszedł do niej nadal mokry Rik.
- No hej Słońce! - uśmiechnął się szarmancko. - Co robimy?
- Hmmmm ty nie waz się siadać na krzesło czy łóżko, bo jesteś cały mokry. To po pierwsze, po drugie myśl jak ściągnąć Rocky'ego do domu.
- Może upieczemy mu ciasteczka i powiemy mu o tym. Kiedy przyjdzie złapiemy go i uwięzimy w pokoju na całą wieczność! Buahahahaha!!! - uśmiechnął się szatańsko.
- Weź już nie myśl, bo się zmęczysz..
- Vanka! - usłyszeli głos taty Marano.
- Tak?! - w tej chwili dobiegły ich odgłosy kroków na schodach. - Pod łóżko Rik! juz! - pisnęła ciszej. Riker szybko wgramolił się od łóżko.
- Van przyniosłem dla ciebie odświeżacz powietrza. Cuchnie tu Lynch'ami.. - powiedział tata wchodząc do pokoju. Zaczął dziwnie przypatrywać się podłodze.
- Ja nic nie czuje.. - szepnął Rik.
- Ależ Skarbie! Jeśli masz problemy z siusianiem wystarczyła tylko powiedzieć... Kupimy ci tabletki. - powiedział zachęcająci.
- Co.. Ja nie.. - zaczęła zdziwiona Vanessa.
- Nie ma się czego wstydzić...
- Ale ja nie mam żadnych...
- Jade do apteki.
- Ale tato nie m...
- Spokojnie. Nikomu nie powiem. - rzucił wychodząc z pokoju.
- Nie wiedziałem, że masz problem z utrzymaniem moczu. - powiedział chichrając się Rik. Po chwili wygramolił się z pod łóżka. Van spojrzała na niego nienawistnym spojrzeniem.
- Ty tłumoku! - zaczęła. - Cholero jedna wycieraj te ślady! Gdyby nie twoja zabawa z wanną tata nie miałby mnie za dziewczynkę potrzebującą pampersa!!
- Oj przepraszam Słonko! - puścił jej buziaka w powietrzu, a ona wytknęła na niego język. - Mam coś dla ciebie...
- Nie, nie lubie jabłek.. - mruknęła.
- Ja też nie. Już nie... - chłopak przypomniał sobie incydent z Delly i ogryzkiem. Szybko wyjął z kieszeni naszyjnik. Vanessa oniemiała..
- Aaaaaaaa kocham cię! - powiedziała rzucając się na niego. Rik stracił równowagę i oboje wylądowali na podłodze. Wtargnęła mama Marano...
Przepraszam was ze taki banalny, ale chwilowo wena ze mnie uszła.. :(
środa, 19 listopada 2014
ROZDZIAŁ 11
> Ale Delly nie ma zamiaru słuchać kogoś takiego jak on<
- Skarby!!- dziewczyny zerwały się z miejsc.
- Vanka! Laurunia! - o nie! To mama Marano.
- Cholera...- syknęła zaspana Van.- rodzice... Lau ja ich jakoś zatrzymam. Ty wyprowadź krasnali przez okno!
- Ok.. - Van pobiegła do rodziców. Rzuciła się im na szyje i długo, na prawdę długo, nie puszczała. Tym czasem Rik i Laura próbowali udźwignąć śpiącego Ross'a. Wzięli go pod pachy i byli już prawie przy oknie. Niestety Laura potknęła się i wylądowała na ziemi a na niej Ross. Ojciec Marano wyrwał się z uścisku córki i pobiegł na miejsce hałasu.
- Lynch...- powiedział sztywno. Ross natychmiast się wybudził i stanął obok Riker'a.
- Ross Lynch.- poprawił go Blondasek z uśmiechem.- Miło mi pana znów zobaczyć.. Co tam w Europie? Pogoda sprzyja?
- Kochanie...- zaczął pan Marano. Mama dziewczyn podała mężowi nowiutkie, lśniące grabie.
- Oooo! - zawołał Rik.- Widzę, że nowy sprzęt pan sobie sprawił. Bardzo ładny. Ile cali? Jaka marka?
- No wiesz to bardzo drogie caculko. 152 cale, firmy McGretch. Światowy klasyk, można powiedzieć...
- I to wszystko dla tyłka Ross'a?
- Nnniepottrzebnie zadawał sobie pan tyle trudu. Naprawdę... - zająknął się Ross.
- Riker tak?- Rik kiwnął głową. - Chłopak Vanki? - Riker znów przytaknął. - Najpierw grabie przetestujemy na tobie!
Chłopcy momentalnie zwiali do domu. Laura i Van tylko wzruszyły ramionami.
- Nie myślcie, że tak łatwo się wywiniecie! - ostrzegł je ojciec. - Laura miałaś zerwać z tym Ćwokiem... A ty Vanka? Zawiodłem się na tobie... Jak mogłaś związać się z kimś takim? Przecież to Lynch! Zapomniałaś co było pół roku temu?
- Nie tato nikt z nas nie zapomniał! - wybuchła Laura. Ojciec spojrzał na nią oszołomiony.
- Laurunia... - zaczął.
- Proszę posłuchaj mnie, bo drugim razem nie dam rady... Znam Ross'a od 4 lat. Jesteśmy razem od pół roku... Kocham go i nie zerwę z nim, choćbyś to mnie groził tymi grabiami... Ross jest czuły, inteligentny, zabawny, może trochę mu zajmie zanim coś zrozumie, ale to tak jak każdy facet.... Nie o to chodzi. Ja po prostu go kocham! I wiem, że Van tak samo mocno kocha Rik'a. A ten test był Mariki... Ale ty i tak nie chcesz w to uwierzyć. To już twój problem. Przestań wydawać kasę na grabie, bo jeśli będzie trzeba to zasłonie Ross'a własnym ciałem... Idę na górę. Jestem śpiąca. - powiedziała i pobiegła do pokoju.
- Może ona ma racje...- zaczęła pani Marano.
- Ona ma racje! - potwierdziła Vanessa i też pobiegła do siebie.
- One są zaślepione... - powiedział Władca Grabi. - Nie dam tym Lynch'om zranić moich małych dziewczynek.
- Ale...
- Żadne ale... Skończyłem już.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥
- O kurde! Ledwo się udało... -zasapany Rik dotarł do domu wraz z Ross'em.
- Delly jesteś? - krzyknął na cały dom Ross.
- Jestem... - usłyszeli łagodny głos Delly. Był taki jakby... Słaby.. Blondasek pobiegł do góry. Zobaczył siostrę siedzącą na schodach.
- EJ Delly... Co jest? - spytał zatroskany.
- Rocky... Ellington... Zdzira Marie... - wyszeptała i znów pociekły jej łzy. Pobiegła do pokoju i wtuliła się w poduszkę.
- Rik. Idziemy do Ell'a.
- Czemu?
- Bo Delly tak mówi. - oboje poszli w odwiedziny do przyjaciela. Drzwi otworzył im sam Ell.
- Siema. Co z Rydel?
- Ty nam to powiedz. - wycedził Rik. - Coś się stało?
Ellington dokładnie opowiedział im całą historię. Słuchali jej z otwartymi ustami.
- A to dopiero głupek! - krzyknął Ross. - Co za....
- To jej wina. To ona go omamiła. Marie.
- To pora na małą wycieczkę... - zapowiedział Rik. Tym razem we trójkę postanowili poszukać domu Zdziry Marie. Rocky wspominał, że mieszka na Grey Street. Nie było wielkiego problemu z odnalezieniem jej domu, no może z tym wyjątkiem, że pukając do drzwi jednej z sąsiadek zostali poszczuci trzema psami. W końcu znaleźli dom Marie. Otworzyła jej matka.
- Dzień dobry! - wykrzyknęli wszyscy troje.
- Czego chcecie? - zapytała niezbyt miło matka Marie.
- Szukamy Zdzi.. Marie... I Rocky'ego. Są?
- Wyjechali do ojca Marie. Dosłownie przed chwilą. Wrócą za tydzień. - powiedziała i zatrzasnęła drzwi.
- Ma charakterek.. - stwierdził Rik.
- Tydzień?! Tydzień?! Przecież Delly nie wytrzyma.. - wykrzyknął Ell.
- Będzie musiała.. A teraz trzeba jej o tym powiedzieć. Chodźcie. - w ciszy udali się do posiadłości Lynch'ów.
- Delly... - zaczął łagodnie Ross. Blondynka siedziała w kuchni i piła kakałko ( z mlekiem Alu ;) ).
- Bo ten tego Delly no... Ell chce ci coś powiedzieć... - zająknął się Rik.
- Ale Delly nie ma zamiaru słuchać kogoś takiego jak on.. - odparła i wzięła kakałko z zamiarem pójścia na górę.
- Delly... - brunet zatrzymał ją. - Wiem, że to głupie i banalne, że trudno w to uwierzyć, ale ja na prawdę... Kiedy ona przyszła i się na mnie rzuciła, byłem tak oszołomiony, że nie wiedziałem co się dzieje. Nie chciałem tego. Dopiero kiedy przyszłaś i ją zabrałaś dotarło do mnie co się właśnie stało. Rydel. Przepraszam jeśli cie zraniłem. Proszę wybacz. Nigdy nie chciałem, żebyś przeze mnie cierpiała... - blondynka słuchała tego ze łzami w oczach. Przytuliła się do Ratliffa wylewając na niego część kakałka. Na szczęście nie było gorące.
- Rocky wróci... Możesz być tego pewna... - tymczasem Antylopa i Blondasek wycofały się. I znów to samo Rydel i Ell patrzyli sobie głęboko w oczy.
- Kakałka? - zapytała Delly. On tylko się uśmiechnął i wziął łyka.
♪♪♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥
-Tak. Tak. Dziękuję bardzo. Do widzenia. - tata Marano właśnie skończył rozmawiać przez telefon. Laura zeszła na dół po coś do picia.
- Z kim rozmawiałeś?
- Z policją.
- Co tym razem? Ross zostawił bokserki na trawniku?
- Nie wymądrzaj się tak. Lynch'owie zakłócali porządek.
-Co?! - wykrzyknęła zdziwiona brunetka.
- Gdy kosiłem trawę słyszałem straszne krzyki i wyzwiska. Zadzowniłem na policje. Udało mi się dodzwonić po pół godziny..
- Cholera że co zrobiłeś?
- Młoda damo nie wyrażaj się tak! Co to do cholery za słownictwo? Od Lynch'a tak??
- To akurat twoje ulubione słowo! - krzyknęła i wyszła trzaskając drzwiami. Pobiegła do domu przyjaciół.
- Siemanko Łosie zła wiadomość! - wykrzyknęła wbiegając do kuchni.
- Co jest? - spytał Ell, odrywając się od Delly.
- Ok... Policja zaraz tu będzie.
- Co? - przyszedł Ross.
- Mój tata.. - odpowiedziała zawstydzona brunetka. Zadzwonił dzwonek. Ell poszedł otworzyć. W drzwiach stał policjant trzymając Rik'a za koszulę.
- Co się dzieje? Ja już nic nie rozumiem. - powiedział zrezygnowany i wpuścił funkcjonariusza do środka.
sobota, 15 listopada 2014
ROZDZIAŁ X
> I nie będziesz się oglądał,
nie będziesz żałował...<
-I to jakie postępy!- dodała szczęśliwa Delly.-Dobra Lau... Trzeba się zbierać. Musimy jeszcze posprzątać przed przyjazdem rodziców. Okna cię wzywają!
-Tiaa miło, że przypomniałaś.- mruknęła Laura. Dziewczyny pożegnały się i wyszły.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥
Następny dzień
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥
Rydel wstała dziś o 9:17. Zeszła na dół, by zrobić śniadanie dla stada małp. Po chwili dołączył do niej szczęśliwy Rocky.
-Siemka siostra!
-Hej Odkurzaczu! A co ty taki radosny?
-Ona jest cudowna...
-Aa ta tajemnicza zielonooka piękność tak?
-Kocham ją!!
-Cudoownie. A czy ona o tym wie? Jesteście już razem?
-No tak. Ona pierwsza mi to wyznała i zaproponowała, żebyśmy byli razem..
-Aha.. Nie ma to jak po męsku przejąć inicjatywę...
-Sie wie!- odparł nadal szczęśliwy brunet.- Wiesz, przyjdzie tu o 10. Chce was poznać.
-Kto kogo pozna?- zapytał Rik, wchodząc do kuchni.- Ross szczotkę do kibla? I będą na zawsze razem. Awww jak słodko...
-Nie i nie i fuuuu!- odrzekła Rydel.- Za 20 minut przyjdzie dziewczyna Rocky'ego. Z łaski swojej zachowujcie się jakoś.
-Co jakoś?- w tej chwili przyszedł Ross.
-Takoś!- krzyknęła blondynka.- Biada jak któryś mi siary narobi! Przez rok będzie kibel szorował szczoteczką do zębów! Zrozumiano?
-Ehe..- odpowiedzieli dwaj blondyni.
Nagle zadzwonił dzwonek. Rocky poszedł, nie nie poszedł, poleciał otworzyć.
-Hej piękna!- przywitał się i ucałował dziewczynę. Był to zielonooki rudzielec o miłym, trochę nieśmiałym uśmiechu.
-Hej jestem Rydel.- przywitała się Delly.
-Ja, cud natury, jakże skromnej osobowości, przyćmiewający urodą wszystkich innych, Riker.- zatytułował się Rik.
-W skrócie Antylopa.- sprostował Ross.- Jestem Ross.
-Miło mi was poznać. Jestem Marie.- w tej chwili otworzyły się drzwi. Wpadł przez nie Ellington.
-O hej!- przywitał się.- Jestem Ell. A ty dziewczyna Rocky'ego tak?
-T-tttt-aaa-kk...- odpowiedziała jąkając się. Rydel wydawało się, że dziewczyna jest nim zauroczona.
-Chodźmy do mnie..- Rocky pociągnął dziewczynę za sobą.
-Hmmm... Wydaje się miła...- zaczął Rik.
-No nie wiem...- mruknęła Delly.- Ell kawy?
-Jasne.- odparł brunet i razem z Rydel poszedł do kuchni.
-Idę do Laury!- poinformował wszystkich Ross.
-A ja do Van!- dołączył Rik. Oboje wyszli.
-Co robimy?- zapytała Delly Ell'a.
-Przyniosłem ze sobą ten film od mojej kuzynki. "Zostań jeśli kochasz" tak?
-Ooo super. Kochany jesteś!
-No wiem... -poszli do pokoju Ryd obejrzeć film.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪
Riker i Ross wtargnęli do domu sióstr Marano.
-Hej piękna jestem! -zawołali równocześnie.
-Soczek dla mnie Antylopo!
-A spadaj...
-Ej Krasnale pomoglibyście!- zawołała Laura.
-Dla ciebie wszystko skarbie!- odparł blondasek.- To co zostało do roboty?
-Kurze w salonie i toaleta na górze.
-To Blondas chce się poznać z kibel-ssawką, a ja zetre kurze.- szybko powiedział Rik i poszedł do salonu.
-Zabije...- wysyczał Ross. W tej chwili doszła do niego Lau.- Mówiłeś coś Blondasku?
-Ide powitać kibel ssawkę...- wycedził i poszedł na górę. Porządki trwały jeszcze przez dwie godziny. W końcu cala czwórka była tak zmęczona, że wszyscy padli trupem na kanapę.
-Spać!-krzyknęła Van.
-Zgoda...- odpowiedzieli wszyscy i już po chwili chrapali tak,że cały dom się trząsł.
♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥♪♥
- Muszę do łazienki.. Zatrzymaj to zaraz wrócę... - poprosiła Delly. Brunet zatrzymał film. A Delly wyszła. Blondynka wyszła i wszedł rodzielec.
- Hej Ell!- przywitała się śmiało i zamknęła za sobą drzwi.
-Yyy cześć..- odpowiedział nieco zdziwiony brunet.- Zgubiłaś się?
-Nie.. Znalazłam to czego szukałam...- powiedziała i zaczęła się do niego zbliżać. Usiadła obok Ellington'a. Po chwili rzuciła się na niego. Całowała go namiętni rozrywając jego koszule. W tej chwili weszła Rydel. Gdy zobaczyła ich razem zmiękły jej kolana. Momentalnie podeszła do nich pociągnęła Marie za jej rude kudły i wyciągnęła z pokoju.
-Puść idiotko to boli!
-Ty [ CENZURA ] -krzyczała Delly.- Szmato! Wypierdalaj stąd i nie waz się więcej do niego zbliżać, bo ci ten krzywy ryj jeszcze bardziej skrzywie!- do Rydel dołączył Rocky.
-Ej! Co tu się dzieje? Delly zostaw ją!! Chcesz ją zabić?- Rocky pomógł wstać Marie, która wtuliła się w niego.
-Taka szmata nie zasługuje na nic lepszego!
-Twoja siostra jest chora!- skarżyła się Marie skutecznie wymuszając łzy.- Ona naprawdę chciała mnie zabić. Najpierw ten jej chłopak Ellington chciał mnie zgwałcić... A teraz ona...
-Ellington co??- z pokoju wyszedł Ell w porwanej koszuli.- Ty ciemna maso rzuciłaś się na mnie!
-Miej honor i się przyznaj!- krzyczała Ryd.
-Skończcie drzeć mordy!- zawołał Rocky.- Marie skarbie... Powiedz jak to było.
-Szukałam łazienki, pomyliłam się i weszłam do pokoju Rydel. Ell zauważył mnie wciągnął za rękę i zaczął rozrywać ubranie. Potem wtargnęła Rydel i wyszarpała mnie za niewinność!!
-Jak ona jest niewinna to Rik jest primabaleriną!- wykłócała się Ryd.
-Marie?- zapytał Rocky. W jego głosie czuć było lekkie drżenie.
-Rocky. Posłuchaj mnie uważnie. W chwili, gdy po raz pierwszy cię zobaczyłam, od razu cię pokochałam. Wiedziałam, że będziemy razem. Jesteś sensem mojego życia, moim tlenem, potrzebuje cię jak ryba wody, jak ptak wolności! Pójdę z tobą wszędzie, gdzie tylko będziesz chciał. Kocham cię i nigdy cię nie opuszczę, nawet jeżeli pragnąłbyś tego. Chcę być twoim Aniołem Stróżem zawsze i na zawsze... Jeśli mnie kochasz spakujesz swoje rzeczy i zamieszkasz u mnie. Wyjdziesz ze mną nie oglądając się za siebie i niczego nie żałując...- ruda skończyła swój monolog.
-Ide się spakować...- odpowiedział Rocky i poszedł do pokoju. Rydel poszła za nim.
-Rocky ta suka kłamie! Nie wierz jej!
-Rydel skończ! Wierze jej. Ona mnie kocha... Ja ją kocham, a ty wiedz, że nie jesteś już moją siostrą. Nie będzie już R5 będzie R4... Żegnaj...- brunet wziął torbę i wyszedł. Ujął Zdzirę za rękę i wyszedł. Nie oglądał się za siebie...
-Rocky...- szepnęła Ryd przez łzy.- Rocky wróć... Proszę... Wróć...- blondynka oparła się o ścianę i tylko płakała. Po chwili przyszedł do nie Ell.
-Delly...-zaczął.
-Wyjdź.- powiedziała stanowczo.
-Ale...
-Wyjdź Ellington!- rozkazała.- Chcę być sama...
Wielbię was kochani!! Dziękuję za to 1000 wyświetleń! :* I dziękuję również mojej kochanej Ali W za to, że wypromowała mojego bloga, za to że pomagała, doradzała. I dziękuję też za Wasze motywujące komentarze Skarby Wy Moje!!
Przepraszam że tak późno, ale dopiero odzyskałam prąd..:**
środa, 12 listopada 2014
ROZDZIAŁ IX
>Było Misiek, a nie zmutowany Łoś bez Poroża<
-Hmmm... Może..- zaczęła brunetka.
-No co?
-Niee to głupie..
-Ale powiedz!- nalegał Ross.
-Zagraj mi coś..- Blondasek wybuchł śmiechem.
-No czego rżysz gałganie jeden?!- oburzyła się Lau.
-Myślałem, że zmierzasz do czegoś innego..
-Ej! Powstrzymaj te swoje zboczone myśli!
-Przepraszam .- Ross pocałował Lau i chwycił gitarę. Oboje usadowili się na łóżku. Blondasek zaczął grać. Nagle zadzwonił telefon Laury.
-Hej mamo! Co tam słychać??- dziewczyna uśmiechnęła się do telefonu. Ross skorzystał z okazji i zaczął całować brunetke po szyi co powodowało jej śmiech..- Przestań kretynie.. Co? Nie! Nic nie mówiłam mamo... Jaka niespodzianka?- w tym momencie Laura dała Ross'owi z liścia.
-Ałć!- syknął blondyn i zaczął rozmasowywać zaczerwieniony policzek.
-Co?!- wykrzyknęła Laura.- Ale jak to? Nie no, jasne że się cieszę... To kiedy? AA po jutrze ? No.. Tak.. Oczywiście. Do zobaczenia. Też cię kocham! Paa...
-Foch!- oburzył się Ross.
-A w dupie to mam!- odparła Lau, po czym wybiegła z pokoju i zaczęła szukać Van.- Van! Van!- krzyczała jak opętana. Wtargnęła do pokoju Rik'a. Zastała nową parkę przytulającą się na łóżku.
-Antylopo oddaj mi na chwilę siostrę.- poprosiła Lau. Rik spojrzał na nią zdezorientowany.
-Ja antylopa?!
-Masz długie nogi przez które się przewracasz.. Co się dziwisz?
-Jakoś wczesniej nie byłem antylopą..
-Teraz chodzisz z moją siostrą, a ponieważ nie mamy brata wychodzi na to że muszę być dla ciebie wredna..- wyjaśniła Laura.
-Dobra Misiek...- zaczęła Van.- Poświęce jej 2 minuty..
-Misiek...- powiedziała ironicznie Lau. W tej samej chwili dołączył do niej Ross.
-Wołałaś skarbie?- zatrzepotał rzęsami
-Było "Misiek", a nie "Zmutowany Łoś bez Poroża".- uśmiechnął się sarkastycznie Rik.
-Te Misiek! A chcesz w łeb?- zapytał Blondasek.
-Koniec Krasnale!- uspokoiła ich Lau.- Rodzice przyjeżdżają..
-Co?!- Van wytrzeszczyła na nią oczy.
-O nie..- Jęknął Ross.-Twoja matka znowu będzie próbowała przebrać mnie za wieśniaka i wysłać na farmę wujka Steve'a jako świniopasa?
-Być może teraz rzuci się na Rik'a..- pocieszyła go Laura.
-Tylko czemu wasza matka tak bardzo nie lubi naszej rodziny??
-Może dlatego, że pół roku temu znalazła w śmietniku test ciążowy, tuż po tym jak cię przedstawiłam rodzinie..
-Ale ten test był twojej kuzynki.. Przecież my nawet nie...
-Dobra mniejsza.. Ważne, że mama nadal nam nie wierzy i utrzymuje, że to był mój test..
-To co robimy?- zapytała Van.
-Narada!!!- wykrzyknął na cały dom Rik.
-Dziób Antylopo!- rozkazał Ross. Cała czwórka zeszła na dół. Wszyscy szli na palcach. Zastali Ell'a i Ryd na kanapie. Oglądali zdjęcia.
-A pamiętasz to?- zaśmiała się Rydel.
-Jak mógłbym nie pamiętać? Wtedy włożyłaś mi palec do nosa, mówiąc, że szukasz skarbu.. To było mega dziwne..- odpowiedział jej Ell. Oboje zamilkli. Patrzyli sobie w oczy. Zaczęli się do siebie zbliżać. Byli już na tyle blisko, że stykali się nosami. I wtedy wpadł Rocky. Ell i Rydel odskoczyli od siebie.
-I jak wyglądam?- zawołał. Miał na sobie granatowe jeansy, błękitną koszule i marynarkę z o wiele za długimi rękawami.
-Jak odkurzacz z Teletubisiów..- syknęła Delly.
-Udusze..- wysyczała Van. Nie było sensu się już ukrywać. Wszyscy wygodnie rozsiedli się przed telewizorem. Wszyscy oprócz Rocky'ego, który poleciał się przebrać.
Po chwili wrócił.
-A teraz?- zapytał z nadzieją w głosie. Zamiast koszuli i marynarki miał na sobie jasno brązowy sweter z łatami na łokciach.
-Hmm..-zaczął Ell.- Kogoś mi przypominasz.. Ah.. No tak! Toż to Duduś Wesołek. Brakuje tylko ogonka.
-Spieprzaj!- wycedził oburzony Rocky.
-Rocky. Ubierz tę czerwoną koszule. I czarne jeansy. I tak możesz iść.- poradziła Delly. Brat posłuchał. Wrócił w takim zestawie.
-To ja lecę! Dzięki Delly!
-Spoko..- uśmiechnęła się blondynka.- Eee chwila! Rocky wróć! Gdzie idziesz? Do kogo idziesz? Po co tam idziesz? Z kim będziesz? Co będziecie robić? Czy będzie ktoś dorosły? Co będzie do picia? O której wrócisz? Czym wrócisz?
-A więc tak. Idę na Grey Street. Do Marie. Pogadać.. Będziemy tylko we dwójkę. Nie wiem..
-Całować się..- wtrącił Rik.
-Jakbyś nie zauważyła ja sam jestem dorosły + będzie jej babcia. Cola. 12:00. Taxi... Mogę juz iść?
-Powodzenia..- Delly mrugnęła do brata, który wyfrunął z pokoju.- Nasz Rocky nam dorasta..
-Rodzice przyjeżdżają...- wyjąkała Van.
-Ooo Ross jeśli chcesz mogę ci pożyczyć mój słomiany kapelusz.- powiedział Ell. Blondyn rzucił w jego stronę zabójcze spojrzenie.
-Ej, trochę powagi...- poprosiła Laura.- Rodzice nie mogą się dowiedzieć, że Van jest z Rik'iem.
-Czemu?- spytał Rik.
-Nie pamiętasz sytuacji z Ross'em? Po incydencie ze śmietnikiem tata zaczął gonić Blondaska, grożąc mu grabiami i krzycząc, że noga żadnego Lynch'a już więcej w naszym domu nie postanie. Chyba że szanowany PAN o nazwisku Lynch chce mieć grabie w 4 literach..
-Ah.. No tak... To co robimy? A na ile w ogóle przyjeżdżają??
-Nie chcesz wiedzieć... 2 miesiące.
-CO??- wszyscy spoglądali na Laurę.
-No co się tak gapicie?
-O nie... Serio? Dwa miesiące włażenia i wyłażenia przez okno?- jęknął Ross.
-Albo farma wujka Steve'a.- przypomniała Delly.
-Dzięki siostra!
-Trzeba ustalić listę zakazów.- zaczęła Van.
-Już się boję...- szepnął Rik.
-I dobrze!- uśmiechnęła się do niego Ness.- Czyli tak. 1. Zero dzwonienia na telefon stacjonarny. 2. Lau ty i ja pilnujemy swoich komórek. 3. Do nas do domu może przychodzić tylko Rydel. 4. Rik i Ross 2 miesiące drabina i okna. 5. Do Ell'a zastrzeżeń nie ma, bo rodzice bardzo go lubią.
-Nie pomijając faktu, że wasza mama chciała zeswatać ciebie i Ratliffa...- wtrącił Ross.
-Morda Blondasie!- wrzasnęła Van.- 5. Najlepiej żeby blondyni o nazwisku Lynch nie pokazywali się naszym rodzicom na oczy. To tyle. Jakieś pytania?
-Kiedy przyjeżdżają?- spytał Ell.
-Pojutrze..
-Dobra.. Miło było, ale ja już się będę zbierał...
-Co? Tak szybko?- zapytała Delly.
-Obiecałem pomóc mamie w sprzątaniu. To cześć. Pa Delly...- brunet przytulił nieco zaskoczona blondynkę i wyszedł. Rydel dalej siedziała jak skamielina.
-Czy on??- odezwała się w końcu.
-Tak!- uśmiechnęła się Van. Nagle wszystkie 3 dziewczyny zaczęły wrzeszczeć i skakać wokół stołu.
-Eeee Antylopo... Chyba pora się wymeldować.- poradził Ross. Rik kiwnął głową i obaj poszli na górę.
-EJ chwilunia...- przerwała Lau.- W naszym planie przytulanie było dopiero w punkcie 17...
-Kit w to. Robicie duże postępy..
Na szczęście był przypływ pomysłu xD Tylko pytanie czy fajnego pomysłu..
Subskrybuj:
Posty (Atom)